High School DxD - Tom 3 rozdzial 2

Żywot 2: Święty Miecz przybył

- Projekt Święty Miecz?

Buchou przytaknęła.

- Tak. Yuuto przeżył ten eksperyment.

Asia, Buchou i ja wróciliśmy do domu po zakończeniu spotkania klubowego. Zebraliśmy się w trójkę w moim pokoju, a Buchou opowiedziała nam o Kibie.

- Kilka lat temu Kościół Chrześcijański nadzorował to przedsięwzięcie. Jego celem było stworzenie osoby, która mogłaby władać świętym mieczem.

- To pierwszy raz, kiedy o tym słyszę. - Asia nie wiedziała o tym projekcie.

Cóż, był zapewne trzymany w tajemnicy przed dziewczyną, którą chwalono jako Świętą Dziewicę.

- Święty Miecz to ostateczna broń przeciwko diabłom. Jeśli my, diabły, dotkniemy Świętego miecza, natychmiast spłoniemy. Jeśli ktoś nas zrani tym orężem, znikniemy bez śladu. Można to nazwać ostateczną bronią dla tych, którzy wierzą w Boga i nienawidzą diabłów.

Święty Miecz... To ta rzecz, która tak często pojawia się w programach telewizyjnych i grach, prawda? Od kiedy jestem diabłem, jest to dla mnie najbardziej niebezpieczna broń.

- Święte Miecze pochodzą z różnych miejsc. Ale myślę, że najsłynniejszym jest Excalibur. Nawet w Japonii wyszło na ten temat wiele książek. To święta broń, którą stworzono dzięki magii i alchemii dla tych, którzy zdecydowali się kroczyć ścieżką Boga. Święty Miecz jednak sam sobie wybiera właściciela. Słyszałam że wciągu ostatnich stu lat, tylko jedna osoba była w stanie nim władać.

- Kiba dzięki swojemu Sacred Gear jest w stanie tworzyć demoniczne miecze, prawda? Więc czy może istnieć Sacred Gear, który umożliwia tworzenie świętych mieczy? - Zadałem pytanie, gdyż prosta dedukcja podpowiadała mi, że jeśli istnieje Sacred Gear, który potrafi tworzyć demoniczną broń to istnieje także Sacred Gear, który tworzy ich święte odpowiedniki.

- Nie, coś takiego nie istnieje. Jednak Demoniczny miecz, w porównaniu do Świętego Miecza, wypada bardzo nędznie. Oczywiście nie mówię, że jest słaby. Wśród nich jest święty przyrząd zaliczony do „Longinusów”, tak jak twój „Boosted Gear”. Najsłynniejszym Sacred Gear był własnością człowieka, który zabił Jezusa Chrystusa, „Prawdziwego Longinusa”. Również nazwa „Longinus” została zapożyczona od niego.”

Longinus. Sacred Gear, który jest tak potężny, że może zabić Boga. Zupełnie jak ten, który posiadam w moim lewym ramieniu. Więc istnieje święty przedmiot, który jest Sacred Gear i jest również „Longinusem”. Ale usłyszeć o tym, że Jezus został zabity włócznią, która była „Longinusem”……… Odkrywałem tajemnice historii, których nie można się było znikąd dowiedzieć. Rozmowa z wysokoklasowym diabłem, naprawdę potrafiła zszokować.

- Poza tym obecnie nie istnieje Sacred Gear, który mógłby rywalizować z Excaliburem, Durandalem, lub Amanomurakumo-no-tsurugi ponieważ te święte miecze są zbyt potężne. Tak samo jest z demonicznymi mieczami.”

Hmmmm. Tyle informacji, ale żadnych wskazówek. Prawdopodobnie powinienem to wszystko zapamiętać, ale ostatnimi czasy jest tego wszystkiego tyle, że trudno to ogarnąć……

- Yuuto otrzymał sztuczną kurację, która miała mu umożliwić przystosowanie się do świętego miecza, a zwłaszcza do Excalibura.”

- Więc Kiba jest w stanie władać świętym mieczem?

Buchou potrząsnęła głową.

- Yuuto nie mógł się do niego przystosować. Nie tylko on, gdyż że wszyscy, którzy otrzymali podobne szkolenie co Yuto, nie byli w stanie tego osiągnąć……”

Nawet Kiba który jest ekspertem w tworzeniu mieczy i walce nimi, nie był stanie użyć tego świętego oręża.

- Człowiek Kościoła uznał że ci, którzy nie mogą dostosować się do świętych mieczy, są „produktami wadliwymi” i powinni zostać zlikwidowani.

Zlikwidowani… To słowo nie brzmiało miło, ale potrafiłem sobie wyobrazić, co mogło oznaczać. Oczy Buchou zmieniły się, ponieważ też odczuła dyskomfort.

- Większość ludzi biorących udział w eksperymencie zostało zabitych, łącznie z Yuuto. Tylko dlatego bo nie potrafili władać świętymi mieczami……”

- ……To niemożliwe. To niedopuszczalny czyn, który nie przystoi sługom Boga. - Wygląda na to, ę to duży szok dla Asi. Jej oczy pokryły się łzami. To normalne że się płacze, kiedy zdradza cię coś, w co wierzysz.

- Ludzie kościoła uważają nas, diabłów, za pomioty zła. Ja jednak uważam, że złe intencje ludzi są największym złem świata. - Buchou powiedziała to ze smutnymi oczami.

Buchou jest diabłem. Ale mimo tego jest bardzo miła. Buchou mówiła mi, że jej uczucia są podobne do ludzkich, gdyż za długo przebywa w ich świecie. Ja jednak uważam że to nieprawda. Myślę, że Buchou od początku była miłą kobietą. Inaczej nie potrafię sobie wytłumaczyć jej miłego uśmiechu. Pomiędzy diabłami też są dobrzy ludzie! Dlatego właśnie byłem taki dumny z bycia nim.

- Kiedy wskrzeszałam Yuuto do życia jako diabła, ten chłopak poprzysięgał zemstę, nawet kiedy był w ciężkim stanie. Ponieważ od dnia swoich narodzin jego talentem było władanie mieczem, chciałam wykorzystać jego talenty jako diabeł. To byłoby marnotrawstwo, jeśli umiejętności Yuuto ograniczyłyby się tylko do świętych mieczy.

Buchou chciała ocalić Kibę, zmieniając go w diabła, ponieważ miał okropne życie przez te święte miecze. Chciała mu powiedzieć, żeby nie skupiał się tylko na świętych mieczach i używał swoich mocy jako diabeł. Ale Kiba…

- Ten chłopak nie potrafił o tym zapomnieć. Święte miecze. Ludzie którzy byli zaangażowani w ten projekt oraz słudzy Kościoła……”

Powód dla którego nienawidzi księży. Powód dla którego ma taką obsesję na punkcie informacji o świętych mieczach. Ciągle nie może o nich zapomnieć. Nie, jego życie było zabawą, kiedy został zabity. Nic dziwnego, że ciągle ma żal. Kiedy zabił mnie upadły anioł, także żywiłem do niego urazę. Jemu przytrafiło się to, kiedy był jeszcze mały, więc jego nienawiść musi być ogromna. Buchou głęboko westchnęła.

- W każdym razie będę go teraz miała na oku. Obecnie jego głowa jest przepełniona myślami o świętych mieczach . Mam nadzieję, że odzyska panowanie nad sobą.

- Jeśli o to chodzi, to myślę że to przez tą fotografię się tak zachowuje.

Podałem zdjęcie Buchou. Kiba powiedział, że oręż z fotografii to święty miecz. Myślę że są jakoś powiązane… Oczy Buchou zmieniły się wkrótce po tym, jak zobaczyła fotografię.

- Ise, czy ktoś kogo znasz, jest związany z Kościołem?

- Nie, z moich krewnych nikt.

Tak mi powiedzieli rodzice. Na wszelki wypadek spytałem ich o to.

- Tylko kiedy byłem naprawdę mały, w sąsiedztwie mieszkało dziecko z chrześcijańskiej rodziny.

- Więc to tak… Święty miecz był tuż obok ciebie… Nie, święty miecz był na tym obszarze 10 lat temu. To przerażające.

- Czyli to naprawdę jest Święty Miecz?

- Tak, to jeden z świętych mieczy. Nie jest tak potężny jak legendarne święte miecze o których mówiłam, ale jest prawdziwy. W takim razie musi to znaczyć, że ten mężczyzna był jego właścicielem…… Teraz rozumiem. Słyszałam że mój poprzednik, który był odpowiedzialny za ten teren, zniknął. To miałoby sens, gdyby to było powodem. Ale jeśli pamiętam…… - Och, Buchou zaczęła mówić do siebie. Wygląda na to, że coś wiedziała. Buchou przez chwilę myślała i....

- Chodźmy już spać. Nawet jeśli tyle o tym myślimy, to zachowanie Yuuto nie wróci dzięki temu do normy. - Jak tylko Buchou skończyła to mówić, zaczęła się rozbierać!

- Bu... Buchou! dlaczego rozbierasz się tutaj!?

- Dlaczego? Ise, przecież wiesz, że nie potrafię zasnąć, jeśli nie jestem naga.

- Nie, nie, nie! Nie o to chodzi! Tylko o to, dlaczego rozbierasz się w moim pokoju!?

Z niecierpliwością patrzałem na ciało Bucho i panikowałem. Ngggggggg! Nieważne ile razy bym go nie widział, miała wspaniałe ciało! Jej piersi podskakiwały, gdy zdjęła stanik!

- Ponieważ zamierzam spać z tobą. - Buchou odpowiedziała mi, jakby to było oczywiste!

KRWOTOK Z NOSA!!

Z mojego nosa zaczęły cieknąć duże ilości krwi.

Ooooooooch! Dziewczyna mówi że chce się mną spać!

- W takim razie ja też tutaj śpię! Też zamierzam spać z Ise-san!

Hej, hej, hej, hej! Cieszę się że to słyszę, ale nie możesz! Nie możesz tego zrobić Asia! Nie powinnaś naśladować Buchou!

- Buchou! Masz zły wpływ na Asię! Proszę, ubierz się zaraz!- Z powodu moich słów, oczy Buchou przybrały nieprzyjemny wyraz.

- Zły wpływ? Mówisz okrutne rzeczy Ise. Przecież wiesz, że zawsze śpię nago, prawda? Spałeś ze mną tyle razy.

- ....Spaliście razem tyle razy.......? Nie.....Ise-san i Buchou-san.......? - Asia odpowiedziała na słowa Buchou.

Asia zaczęła się trząść, a jej oczy wypełniły się łzami. Był to zbyt duży szok dla niej. Chwi....chwileczkę! Co to wogóle za sytuacja!?

- Asia, oddaj mi Ise na dzisiejsza noc.

- Nie...... Myślę że też mam prawo do rozpieszczania Ise-san. Ja też chcę z nim spać!

Asia! Naprawdę tak mocno chcesz ze mną spać!? Czuje się trochę zakłopotany, ale jestem jednocześnie szczęśliwy! Mimo iż ma łzy w oczach, to wygląda na bardzo zdeterminowaną. Mogę tylko powiedzieć, że nie ma już odwrotu od tego, co powiedziała. Waaaaach! W moim pokoju zaczęła się kłótnia! Oby obeszło się bez walki! Obydwie gapiły się na siebie, a między nimi przelatywały iskry..... Próbowałem zaczerpnąć oddech w tej kłopotliwej sytuacji. Było to jednak bardzo trudne! Naprawdę!

- Niech więc Ise zdecyduje. - Buchou spojrzała na mnie. Jej oczy mówiły „Wybierz mnie”. Czułem, jak emanuje z nich przymus!

- Ise-san. Będziesz spał ze mną, prawda? - Spytała mnie Asia z załzawionymi oczami.

Czułem się wobec niej bezbronny, ponieważ ona nie próbowała nic robić. Ta której nie wybiorę, będzie miała do mnie żal. Opuściłem głowę, gdyż był to najtrudniejszy wybór, przed jakim kiedykolwiek stanąłem.

- ........Fuuu. - Wziąłem głęboki wdech po tym, jak wypiłem szklankę wody w kuchni.

.......Udało mi się uspokoić całą tą sytuację, wybierając opcję „śpię z obiema naraz”. Oczywiście namówiłem Buchou, żeby założyła koszulę nocną. Pod tym względem Asia też ją bowiem chciała naśladować....... Wygląda na to, że przez wpływ Buchou, Asia staję się coraz bardziej zboczona..... Cóż byłbym szczęśliwy z tego powodu, ale jednocześnie moje uczucia by się skomplikowały. Muszę chronić Asię. Dziewczyna którą starasz się chronić, staje się zboczona...... cóż za wspaniała rzecz!

Ale to w końcu to może być złe...... Nggggh. To coś, z czym mój mały mózg nie potrafi sobie dać rady. Buchou i Asia będą spały na jednym łóżku, a ja pomiędzy nimi. To sytuacja o jakiej marzyłem! Cóż za wspaniała rzecz! Będę spał otoczony przez dwie dziewczyny, wiecie? To ostateczna sytuacja dla faceta! Jak tylko pomyślę o położeniu mojej ręki na Buchou, która będzie spać po mojej lewej stronie, to Asia mogłaby się rozzłościć z tego powodu. Jeśli jednak położę moją rękę na Asi, która będzie spała po mojej prawej stronie, wtedy moja dobra wola powie mi nie.

To mnie zabija! Cholera! Miały prawo do tego, ale nie mogą położyć na nich moich rąk! Trzymałem głowę oraz ręce opuszczone w dół i jednocześnie płakałem z żalu. Oczywiście że nie mogłem iść spać, ponieważ byłem zbyt podekscytowany tym, że dwie ślicznotki spały obok mnie! Powstrzymałem moją żądze miętoszenia piersi oraz ud i zszedłem na dół, kiedy tylko natrafiła się okazja. Miałem pewność że ta dwójka śpi spokojnie.

Cholera! chcę uprawiać z nimi sex! Czy w moim życiu wreszcie nie nastał czas, kiedy jestem popularny wśród dziewczyn!? Czy nie powinienem tego wykorzystać, jako szansy do zdobycia doświadczenia w tych sprawach!? Gdyby zrobić coś zboczonego w trójkę! Czy to w ogóle możliwe!? W haremie trójkąt to normalna rzecz! Słyszałem że to podstawa! Czy to znaczy, że nie jestem w stanie odpowiednio dobrać mojego haremu? Jeśli mam talent do stworzenia haremu, to powinienem teraz umieć zaspokoić Buchou i Asię oraz podporządkować je mojej woli! Cholera! Zrozumiałem kolejną bolesną rzeczywistość! Nie jestem w stanie zrobić czegokolwiek, kiedy śpię z tymi dwiema dziewczynami! To znaczy, wygląda na to, że mogę położyć rękę na Buchou, ale nie jestem w stanie tego zrobić! Nie mogę też zbrukać Asi! Czy to dlatego, że jestem bardziej niedoświadczony, niż myślałem? Czy to dlatego, że jestem prawiczkiem!? Nonsens! w mojej symulacji, którą ułożyłem sobie w głowie, wyglądało to tak……

- Fufufu. Więc którą dziewczynę powinienem dzisiaj zaspokoić?

- Ise-sama! Proszę, weź mnie! Błagam cię!

- O czym ty mówisz!? Ja jestem dziwką, która nie potrafi żyć bez penisa swojego pana! Weź mnie!

- Nie wchodź mi w drogę! Oni-sama! Już dłużej nie wytrzymam! Błagam cię! Proszę, wejdź we mnie!”

- Ha ha ha! Dajcie mi przerwę. Mam tylko jedno ciało, wiecie? Więc po co się kłócić! Ustalmy więc kolejność w uprzejmy sposób. Ha ha ha, jakimi kłopotliwymi kociakami jesteście.

W mojej głowie wyglądało to idealnie……… Ale rzeczywistość była trudniejsza. Po moich policzkach pociekły łzy. W końcu była to tylko halucynacja, którą stworzyłem w mojej głowie. Aaaach, kiedy wreszcie będzie mój pierwszy raz? Myślę, że to dobry czas, aby uprawiać seks z jedną z dziewczyn. Huh? Nigdy? Niemożliwe…… Ponieważ widziałem już piersi tyle razy…… Następny krok jest jednak taki trudny. Chlip………dlaczego sprawy musiały przybrać taki obrót……?

[Hej partnerze, wybacz że ci przeszkadzam.]

……Nigdy bym nie przypuszczał, że zacznie rozmowę ze mną. Istota przebywająca w mojej lewej ręce, Sacred Gear „Boosted Gear”, Walijski Smog Ddraig. Zaczął ze mną rozmawiać zaraz po Rating Game przeciwko Domowi Feneks. Użyczył mi mocy, Balance Breaker, która jest najwyższą mocą mojego Sacred Gears. Dzięki temu pokonałem Raisera i uniemożliwiłem zaręczyny Buchou. Jednak moja ręka stała się przez to własnością smoka, taka jest cena użycia tej mocy. Teraz moje ręka wróciła do normalności, dzięki pomocy Buchou i Akeno-san, ale jeśli nie poddam się kuracji osłabiającej moje smocze moce, wtedy moje ramię znów stanie się własnością smoka.

- Od tamtego czasu w ogóle się nie ujawniłeś i to nawet wtedy, kiedy próbowałem z tobą rozmawiać!

[Nie mów tak. Tym razem nie zniknę. Pogadajmy chwilę.]

Usiadłem na sofie w salonie.

- Hmph. Jak zwykle wyłazisz znikąd.

[Nach, nie mów tak.]

Czy smocze moce wewnątrz mnie osiągnęły maksymalny poziom? Czy to powód dla którego ze mną rozmawia… Jutro jest dzień, w którym Akeno-san ma je rozproszyć. Gufufu, nie mogę się tego doczekać. To takie zboczone…… Nie mogę powstrzymać ślinotoku.

[Wygląda na to, że twoja głowa jest pełna tego co zwykle.]

Ddraig powiedział to z westchnieniem.

- Zamknij się, jestem w takim wieku!.... Tak w ogóle to o czym chciałeś porozmawiać?

[Nie mam nic przeciwko rozmowom o płci przeciwnej.]

- ....Ty to słyszałeś?

[Cóż, zawsze jestem z tobą, więc słyszę wszystko, czy tego chcę, czy nie.]

Więc to tak. Możesz usłyszeć wszystko. A najgorsze jest to, że możesz słyszeć moje myśli.

[Ród Gremory i ich słudzy są istotami, które darzą się wzajemnie niezwykłymi uczuciami, jak na diabły. Twoja pani i przyjaciele nie są tu wyjątkiem. Zwłaszcza miłość Rias Gremory jest głęboko skierowana w twoją stronę… Wygląda na to, że ostatnio bardzo cię adoruje.]

- …Tak. Nie wiem dlaczego, ale stałem się obiektem jej uwielbienia.

Odpowiedziałem z rumieńcem. Tak, Buchou zaczęła się mną ostatnio bardzo zajmować. Myślę, że zaczęło się to po tym jak pokonałem Raisera. Przytulała się do mnie nawet przed pozostałymi członkami klubu, którzy byli jej sługami…… Czasami dawała mi całusa w policzek… Nie wiedziałem co robić, byłem z tego powodu szczęśliwy, ale i jednocześnie zawstydzony.

[Kukuku. Jesteś w tym wieku, w którym powinieneś zdobyć więcej doświadczenia w tych sprawach. Powinieneś sobie używać, póki jeszcze możesz. Nie możesz wiedzieć, kiedy ten „biały typ” się pojawi.]

- …Hej, chciałem cię o to zapytać już wcześniej, kim jest ten „biały typ”, o którym zawsze mówisz?

[…Biały Smok, Smok Zguby.]

…Zgu…Zguby……Smok? Czy to krewny Ddraiga, Walijskiego Smoka? Jeśli dobrze pamiętam, Ddraig jest nazywany „Seki-ryu-tei”. W takim razie Biały Smok jest… Kiedy tak sobie myślałem, Ddraig zaczął do mnie mówić.

[Wiesz, że trzy frakcje, Bóg z Aniołami, Diabły i Upadłe Anioły, prowadziły ze sobą wielką wojnę, racja?]

- Tak.

[W tym czasie były potęgi, które udzieliły wsparcia pewnym stronom. Wróżki, duchy, europejskie potwory, azjatyckie youkai i ludzie. Smoki były jedynymi istotami, które zachowały neutralność w tym konflikcie.]

- Dlaczego?

[Hmmm sam się nad tym zastanawiam, ale prawdziwe powody są nieznane. Cóż, smoki są istotami, które stworzyła potężna moc, przez co są bardzo samolubne i mają duże poczucie wolności. Niektóre z nich co prawda stanęły po stronie Boga, albo diabłów. Większość jednak nie interesowała wojna i żyły sobie w swobodzie.]

Smoki to naprawdę kłopotliwe stwory. Robią co chcą.

[Podczas wojny między trzema stronnictwami, pojawiły się dwa głupie smoki, które zaczęły walczyć. Ta dwójka była wysokiej klasy smokami, których moc mogła konkurować z Bogiem i z Maou. Tak więc zaczęli ze sobą walczyć podczas gdy trzy frakcje toczyły swoją wojnę. Dla trzech stronnictw nie było nic bardziej kłopotliwego, niż te dwa smoki. Trzy frakcje prowadziły ze sobą poważną wojnę o władzę nad światem, a smoki zaczęły niepokoić pola bitwy bez żadnej dbałości.]

Ta dwójka była najgorsza! Cóż za kłopotliwe smoki!

- Dlaczego tak bardzo ze sobą walczyły?

[Nie mam pojęcia. To ich zresztą niezbyt interesowało. Obydwa smoki same pewnie nie pamiętały powodu, dla którego zaczęły walczyć. To był pierwszy raz, kiedy wodzowie trzech potęg zawarli sojusz. „Musimy zrobić porządek z tymi smokami, inaczej nici z prowadzenia wojny!” Coś w tym stylu.]

….....Wrogowie stworzyli więc sojusz. A powodem tego była walka smoków. Wygląda na to, że trochę się wszystko skomplikowało.

[Dwa smoki były wściekłe, że ktoś im przerywa walkę. [Nie przeszkadzajcie nam walczyć!], [Zwykły Bóg i Maou nie powinni przeszkadzać smokom!]. Zachowali się wtedy jak idioci. Zaatakowali bowiem Boga, Maou i przywódcę upadłych aniołów. Cóż, jak sądzę to był błąd.]

Te smoki były naprawdę najgorsze. Ale teraz rozumiem. Więc one……

[Po tym jak smoki zostały poćwiartowane na kawałki, ich duchy zapieczętowano wewnątrz ciał ludzi, jako Sacred Gears. Zapieczętowane smoki używały ludzi jako pojemników, spotykały się ze sobą niezliczoną ilość razy i walczyły ze sobą. Za każdym razem jeden z nich wygrywał lub ginął. Czasami któryś z nich ginął, jeszcze zanim mieli się okazje spotkać i walczyć. Jednak przez większość czasu walczyły ze sobą. Jeśli pojemnik, czyli człowiek, umarł, wtedy smok przestawał istnieć na jakiś czas. Ich duchy pozostawały na tym świecie, dopóki nie narodził się człowiek z smoczą mocą. I tak to się powtarza od niepamiętnych czasów.]

- Te dwa smoki to ty i Smok Zguby, prawda?

[Tak, masz rację. Tym razem ty zostałeś moim gospodarzem, a potem stałeś się jeszcze diabłem. To pierwszy taki przypadek dla mnie. Dlatego wypatruje tego z niecierpliwością. Więc co się stało tym razem?]

Hej hej, wziąłeś sobie moje ciało bez mojego pozwolenia, więc nie interesuj się tak bardzo moim życiem.

- Słuchaj Ddraig! Chce nareszcie zostać wysokoklasowym diabłem i królem haremu! Moim marzeniem jest stworzenie armii ślicznych dziewczyn, które będą moimi diabelskimi sługami! - Kaszlnąłem i powiedziałem głośno!

Ddraig na chwilę zaniemówił, a potem zaczął się śmiać.

[Ha ha ha! To dla mnie pierwszy raz mieć takiego gospodarza jak ty. Twoi poprzednicy byli albo dumni ze swoich mocy, albo nimi przerażeni. Jedni i drudzy mieli nędzne życie i kończyli je w marny sposób.]

- Co? Jestem nienormalny? Dziwny?

[Jesteś dziwny, ale nie nienormalny. Tak czy inaczej jesteś istotą, która została nosicielem smoka. Niezależnie od czasu, czy kraju, Smoki były symbolem siły. Wiesz jak wyglądają obrazy, czy rzeźby smoków, nawet jeśli maja inny kształt, prawda? W każdym wieku ludzie podziwiali smoki, szanowali je lub bali się ich. Smoki fascynowały wszystkich dookoła, nawet jeśli tego nie zauważali. Ci, których obdarzyła moc, sami ciągną do smoków. Jeśli pojawią się ludzie, którzy będą cię podziwiać, lub będą chcieli z tobą walczyć, to będzie to waśnie skutkiem smoczych mocy.]

…To brzmi, jakby ta moc była kłopotem. Więc wielu ludzi będzie mnie miało na celowniku?”

[Walka z silnym wrogiem przyciąga władzę. To ścieżka która musi kroczyć gospodarz smoka imperatora. Ale nie bądź pesymistą. Kobiety także cię będą oblegać.]

- Mówisz poważnie!?

[Tak. Twoi poprzednicy mieli duże powodzenie wśród kobiet. Nazywacie to chyba popularnością, prawda? Nie musieli się martwić o powodzenie wśród płci przeciwnej.]

- To znaczy że niektórzy z nich uprawiali …se……sse……sex!?

[Jeden z nich każdej nocy robił to z inną kobietą.]

Cc…Cooooooo!? Moi poprzednicy robili takie rzeczy!? Ależ to wspaniałe! Piękne! U…uhyouuuuuuuuuu! Krzyczałem z radości, ciesząc się sam z siebie! To zdumiewające! Naprawdę zdumiewające!

- Uooooooo…… Mówisz poważnie…… Ty…… Nie, wy, panie, jesteście aż tak zdumiewającym Sacred Gear!? - Skłoniłem głowę i zacząłem mówić z szacunkiem.

Nie wiedziałem, że Sacred Gear jest tak zdumiewającym przedmiotem. Ta informacja stała się dla mnie promykiem nadziei.

[……Nagle zacząłeś patrzeć i mówić do mnie z szacunkiem…… To z pewnością pierwszy raz dla mnie mieć takiego gospodarza, który tak nagle zmienia swój stosunek do mnie.]

- O czym ty mówisz Ddraig-sensei! Nie jestem w stanie traktować cię w nieuprzejmy sposób! Aaaach sensei, od teraz będę pod twoją opieką!

[……Naprawdę jesteś człowiekiem, którego trudno zrozumieć. Ale z pewnością staje się to interesujące. Cóż, w takim razie zabijmy wspólnie Smoka Zguby.]

- Tak. A właśnie, czy „Smok Zguby” jest silny?

[Jest silny. Na początku mieliśmy moc, która mogła pognębić nawet Boga i Maou. Zupełnie jakby nas przeklęto. Po zmianie w Sacred Gears, jesteśmy w zbyt ciężkiej sytuacji, aby uwolnić naszą pełną moc. Jeśli nauczysz się tego używać, to nawet wysokoklasowe diabły i anioły nie będą dla nas problemem.]

Zrozumiałem. Więc jeśli ja oraz facet, który jest gospodarzem „Smoka Zguby” opanujemy jak używać naszych Sacred Gear, wtedy możemy stać się potężni. Jednak prawdę mówiąc nie jestem zainteresowany pokonaniem Boga, albo Maou. Ale byłoby super samemu zostać Maou i zbierać dziewczyny. Mam pewną awersję wobec upadłych aniołów, ale nie chcę walczyć z ich przywódcą…… Ale co będzie, jeśli w końcu spotkam „Smoka Zguby”, niezależnie od tego, czy tego chcę, czy nie? Kto jest jego gospodarzem? Na pewno ktoś, kogo nie znam. Mam jednak nadzieję, że to dziewczyna. Mam zamiar żyć moim życiem ja najpełniej, bez jakiegoś kłopotliwego smoczego przeznaczenia! Mam zamiar się udoskonalać, więc nie przegram z tym „Smokiem Zguby”!

- W każdym razie moim obecnym celem są piersi Buchou”... Jak tylko się do nich dobiorę, to….

[To będziesz je miętosił?]

- Nie, będę je ssał! - Powiedziałem wprost.

[…..........................]

Nie wiem dlaczego, ale zamilkł. Czyżby zabrakło mu słów? Mówiłem dalej, nie przejmując się tym.

- To uczucie piersi Buchou…… Dalej je czuje w moich dłoniach. Jeśli znów będę miał szansę, to chce je miętosić przez cały dzień! Buchou zaoferuje mi to pewnego dnia, jako formę „prezentu” dla swojego sługi. Ale to za mało! Faceci celują wyżej! Ci, których macanie piersi dostatecznie już satysfakcjonuje, przechodzą na drugi poziom! Dlatego zamierzam ssać jej piersi!

[……Ja …więc to tak, co? Postaraj się najlepiej ja umiesz.]

Głos Ddraiga brzmiał, jakby moje słowa go zszokowały. Ale ja jestem poważny, smoku imperatora.

- Ddraig, będę pożyczał twoje moce!

[……Jako wsparcie do ssania kobiecych piersi, co.… Wygląd na to, że poszedłem mocno w dół. Ale to też może być zabawne. Posiadanie takiego partnera jak ty, też może być dobre.]

Wygląda na to, ze zgodził się ze mną, nawet jeśli przyprawiło go to o westchnienie. Chyba poznał mnie w dziwnym wieku.

- Dobra, pracujmy razem, partnerze.

[Racja, partnerze.]

W ten właśnie sposób, smok imperatora i ja zawarliśmy o północy obietnicę, dotyczącą naszego nowego celu.

Rozproszyć smocze moce.

Są one rozpraszane przez wysoklasowe diabły, które zabierają je ode mnie. Jest kilka sposobów na przeprowadzenie tego, ale najłatwiejsza i najbardziej pewna jest ta, którą stosuje pewna osoba . Tym razem to ona to zrobi……to zdecydowanie jest bardzo stymulujące, dla takiego rozpustnego ucznia, jak ja. Jedynymi wysoklasowymi diabłami, którą mogą to zrobić są Buchou i Akeno-san. Obie na zmianę zabierają ode mnie moje smocze moce. Dziś jest właśnie taki dzień, a ja właśnie jestem w pokoju na drugim piętrze starego budynku szkoły, który jest użytkowany przez Akeno-san. Kiedyś to była klasa, ale teraz na podłodze leżą tatami, a wszystko jest urządzone, jak w tradycyjnym pokoju japońskim. Wszędzie w pokoju były symbole, które wyglądały, jakby miały rzucać uroki, a także służącego do tego przedmioty. Czekałem na środku pokoju, rozebrany do pasa. dodatkowo, w miejscu w którym siedziałem znajdował się magiczny symbol. Słyszałem, że to niezbędne dla rytuału. To nadaje sensu temu, dlaczego mam być nagi do pasa, gdyż zapewne to też jest elementem rytuału. Drzwi się otworzyły i ktoś wszedł do pokoju. Tą osobą była Akeno-san, w białym ubraniu. Tym razem jej włosy nie były spięte w koński ogon, tylko rozwiązane. Myślałem o tym, przy każdym takim rytuale, ale Akeno-san z rozpuszczonymi włosami wyglądała równie atrakcyjnie i fascynująco! Uśmiechnęła się do mnie raz, a potem, z wielkim uświęceniem, usiadła cicho naprzeciwko mnie.

- Przygotowania skończone. Możemy zaczynać.

Um…ummmm Akeno-san……? Ubranie które okrywa jej ciało jest przemoczone……! Jej długie, czarne włosy klejące się do ubrania wyglądają tak sexy! Mogę zobaczyć jej skórę! Jeśli mogę zobaczyć coś takiego, to pewna moja „rzecz” może stanąć…! To znaczy, mogę zobaczyć to! Mogę to zobaczyć przez ubranie! Mające różowy kolor rzeczy! Jej sutki! Zaraz, nie ma na sobie stanika!?

- Ara ara. Czy coś się stało? Tak nagle ucichłeś…… Coś nie tak z moim ubraniem? Jestem cała mokra, ponieważ rytuałem wymaga, abym wylałam na siebie wodę. Czy to dziwne?

Akeno-san zaczęła z determinacją głaskać się po piersiach. Nie pozostało to bez wpływu na moje krocze……

- Nie, nie! Wyglądasz w tym naprawdę dobrze!

Nie mogłem się powstrzymać, aby się nie gabić na piersi Akeno-san. To jej przeźroczyste ubranie jest dla mnie zbyt stymulujące…… Huh? Niżej też nic nie założyła…? Widzę wszystko w pobliżu jej bioder……… Zaniemówiłem. Nic nie założyła……Myślę. Nie wygląda na to aby ją to peszyło, ani nawet nie próbuje niczego ukryć! Wygląda też na to, że moje reakcje ją bawią!

- Zaczynajmy, Ise-kun. Daj mi swoją lewą rękę.

- T……tak! Oddaję się pod twoją opiekę!

Sposób na rozproszenie moich smoczych mocy. To jest……

- Mam zamiar wyssać smocze moce przez twój palec. W ten sposób zbiorę je z twojej lewej ręki, Ise-kun .

Tak. Rytuału dopełnia bezpośrednie ssanie mojego ciała. W moim przypadku, Buchou i Akeno-san rozwiązały ten kłopotliwy problem wysysając smocze moce przez palec.

CHUP....

Robiąc zboczony, mokry odgłos, Akeno-san wsadziła sobie mój palec do ust.

……! ………Ku, to uczucie, którego nie potrafię opisać słowami. Myślałem o tym setki razy, ale to uczucie wewnątrz ust dziewczyny jest niesamowite! Jest ciepło i ślisko, a jej wargi są takie miękkie… Mój palec jest ssany jak lizak…… To naprawdę jest dla mnie bardzo stymulujące…! Wspaniałe uczucie! Aaaach! Wewnątrz mojej głowy zaczynało się robić różowo! Wspaniałe! To jest wspaniałe! Przytrafia mi się coś, co przewyższa wszystkie „Rzeczy”, które widziałem w pornosach!

CHUP-CHUP-CHUPA

Akeno-san ssała mój palec i celowo wydawała przy tym erotyczne odgłosy. Moja reakcja wyraźnie ją bawiła! Nie mogłem wykonać żadnego ruchu, poza tym, że miałem zaczerwienioną twarz i cieszyłem się jednocześnie z bycia ssanym. Aaaach, zapiszę to w mojej pamięci na wieczność. Zaraz! Jeśli się dobrze zastanowić, to czy nie będę teraz doświadczał tego regularnie!? Uoooooooooooooo! Rzeczywiście, to jest najlepsze! Nigdy nie mógłbym tego doświadczyć, gdybym nie oddał smokowi mojej lewej ręki! Ddraig! Teraz doświadczam najlepszego momentu w moim życiu! To była naprawdę erotyczna sytuacja, ale mogłem poczuć, jak fale mocy z mojej lewej ręki są ściągane w stronę palca i znikają. Waga mojej ręki też zdawała się maleć. Moja kończyna była zrelaksowana. To wygląda, jakby obecność Ddraiga przygasła. Czyli miałem rację co do faktu, że kiedy moje moce smoka stają się gęstsze, to wtedy świadomość Ddraiga też się ujawnia silniej? Kiedy tak sobie myślałem……

LIZU

- Ucheee. - Wymknęło mi się przez przypadek.

To przez to, że Akeno-san zaczęła nagle lizać mój palec! Zaczęła czubkiem języka obracać dookoła czubka mojego palca! Za…zaczekaj Akeno-san! Kiedy na nią spojrzałem, miała nieprzyzwoity wyraz twarzy i patrzyła na mnie, jakby przełączyła się na swoją osobowość sadystki. Mój palec, który Akeno-san wyciągnęła ze swoich ust, był pokryty jej śliną. Ucheee! Jakie to erotyczne!

- Ara ara. Jeśli to wywołuje u ciebie takie urocze reakcje, to zaserwuję ci dodatkową usługę.

- Us.....usługę?

- Tak. Według mnie, nie będzie złą rzeczą, jeśli trochę porozpieszczam mojego kohai.

Akeno-san znów zaczęła ssać mój palec i przysunęła swoje ciało bliżej mnie. Eeeeeeeech!? A…Akeno-san!? Zaczekaj sekundę! Co się dzieje!? Uśmiechnęła się i przytuliła do mnie, całkowicie ignorując moje zakłopotanie! Mogę poczuć przyjemny zapach jej jedwabistych, czarnych włosów! Nie, mogę poczuć zapach ciała Akeno-san, który szalenie zatrząsł moją męskością! Ponieważ byłem goły do pasa, a Akeno-san była ubrana w naprawdę cienkie ubranie, mogłem bezpośrednio poczuć jej ciało! Czułem zimno, ponieważ jej ubranie było zimne, ale czułem też ciepło jej ciała! Gorąco bijące od jej ciała było tak erotyczne, że myślałem, że zaraz oszaleję! Ciało A…Akeno-san było takie miękkie!! Mogłem poczuć jej piersi przez ubranie!

BUCHAA!

Z mojego nosa pociekła krew! Oczywiście! Nawet jeśli wyleciało już dwanaście litrów, to dalej nie przestawała lecieć!

- Nawet robiąc coś takiego, żywię do ciebie głębokie uczucie, Ise-kun. - Szepnęła mi do ucha Akeno-san, kiedy byłem już sztywny jak skała.

- Do......mnie?

- Tak. Na początku myślałam, że jesteś słodkim uczniem z młodszej klasy. Później, podczas bitwy z Feneksem, zmieniłam zdanie na twój temat. Widziałam z pokoju pielęgniarki, jak za każdym razem wstajesz na nogi, niezależnie od tego, ile razy byś nie oberwał.

Aaaach, jeśli dobrze pamiętam Akeno-san podczas meczu została wycofana z bitwy i odesłana do pielęgniarki.

- Przybyłeś też na przyjęcie zaręczynowe, aby uratować Buchou. Nawet pokonałeś Feneksa, który mówił, że jest nieśmiertelny. Nawet ja byłam poruszona, kiedy zobaczyłam jak wspaniale walczysz.

- Po.....poruszona?

Akeno-san spojrzała na mnie i zachichotała.

- Ufu. Czasami kiedy o tobie myślę, w mojej piersi pojawia się takie gorące uczucie. Nic nie mogę na to poradzić. Ale kiedy robię z tobą takie rzeczy, moja żądza do znęcania się wzrasta…… Czy to miłość?

Miłość!? Czy ona się teraz nade mną znęca!? Czy ja jestem teraz napastowany seksualnie!? Świat faktycznie jest wielki!

- Ale jeśli się do ciebie dobiorę, Rias może się wściec. Ta osoba……naprawdę cię widzi… Ufufu, jesteś grzesznym mężczyzną, Ise-kun.

…Grzeszny? Ja? Przyjmę każdy rodzaj kary, więc proszę kontynuujmy to! Huh? Czy Akeno-san nazwała Buchou „Rias”? Czy one mówią do siebie po imieniu, kiedy są same? Wygląda na to, że Akeno-san i Buchou znają się dłużej, niż reszta klubu.

Akeno-san objęła mnie nagle za szyję! A zaraz potem celowo wyeksponowała swoje ciało! Mogłem zobaczyć jej prawy sutek, który był brzoskwiniowego koloru! Mogłem go wyraźnie zobaczyć! Odsłoniła nawet bardziej swoje nogi!

- Więc chcesz się ze mną wdać w romans?

- Ro....romans?!

Romans z kim!? Ale słowo romans, naprawdę na mnie działa!

- Ufufufu. Zachowam to w tajemnicy przed Buchou i Asią-chan. Ekscytujące, prawda? To będzie nasz sekret.

KAP KAP KAP

Krwotok z mojego nosa jeszcze się nie zakończył, ciekło z niego dalej.

- Też chcę doświadczyć tego przynajmniej raz. Zostać pożartą przez pełnego żądzy chłopca. Jestem także masochistką. Myślę, że teraz jest dobry czas, aby wreszcie poczuć w sobie mężczyznę.

Prze……przestań proszę…… Mówione przez nią rzeczy bez przerwy wy mnie uderzały…… Huh. „Teraz jest dobry czas”……? Czy to znaczy…

- Akeno-san, czy ty może jesteś jeszcze…?

- Tak, jestem dziewicą. Ufufu. Ty Ise-kun, masz pewnie więcej doświadczenia, więc byłabym szczęśliwa, gdybyś mnie poprowadził.

- N…nie. Ja też……Nie mam doświadczenia.

Akeno-san zszokowało moje wyznanie.

- Ech? Cóż za niespodzianka. Myślałam że ty i Buchou już……

- Nie, nie! Nic nie robiliśmy! Nawet nie wiem czy to w porządku, jeśli jestem jej pierwszym facetem!

- Ara ara. Buchou jest taka powolna? Więc pewnie robiłeś już to z Asią-chan?

- To jest jeszcze bardziej niemożliwe!

Nie mogę położyć moich rąk na tej dwójce. A jeśli chodzi o Asię, to jest to zupełnie inna historia. Asia jest osobą, którą mam chronić, więc gdybym ją tknął, to byłoby to niewybaczalne…… Tak sobie postanowiłem.

- Jeśli chodzi o ciebie, Ise-kun, to myślałam, że Buchou daje ci „wielką ucztę” każdej nocy........ To doprawdy zaskakujące.

Uuuu……co to za “wielka uczta”, o której mówisz!? Czy to coś, co przynosi ulgę seksualnym pragnieniom uczniów!?

- Ise-kun, nie chciałbyś zrobić tego z kimś innym niż one?

- Chcę to zrobić! Naprawdę chcę! Ciągle powstrzymuję moje żądze, aby nie rzucić jej na łóżko! Ale nie mogę przejść ostatniego kroku i każdą noc kończę płacząc! Chcę seksu z Bochou i Asią-chan!- Aaaaach, skończyłem mówiąc jej o moich prawdziwych uczuciach!

Ale to są moje szczere myśli. Nic nie można poradzić dla chłopaka takiego jak ja, który jest pełen seksualnych żądzy, z powodu dwóch ślicznotek, które z nim mieszkają!

- Biedactwo……Ara ara. A więc obydwoje jesteście powolni…… jestem pewna że możesz to zrobić, jeśli jesteś do tego gotowy…… W taki razie nie mogę sobie wziąć twojej cnoty bez jej pozwolenia.

……Cholera. Czy ona mnie podeszła? Czy powiedziałem coś niepotrzebnego? Czy byłem w stanie stracić cnotę? Zaraz! Chwilę! Czy popełniłem głupi błąd?

Nagle drzwi się otworzyły. Kiedy spojrzałem w tamtą stronę… Stała tam Buchou i gapiła się na nas złymi oczami.

- Akeno, co to ma znaczyć? - Buchou zbliżyła się do nas z nieprzyjemnym głosem……

O cholera……Jest wściekła……

- Ufufu. Rozpraszałam smocze moce.

Akeno-san odpowiedziała obojętnie. Na jej ustach gościł uśmiech.

- ……Naprawdę? Niezależnie od tego, jakby to nie wyglądało………nie próbowałaś zrobić „czegoś” ponad to?

- Ara ara. Nie myślałam o zrobieniu „tego”.

- Nawet jeśli, to są jakieś granice. Nawet ja jeszcze nie……

- Czy nie dlatego, bo jesteś za wolna w te klocki? Czytanie książek o tych sprawach jest dobrą rzeczą, ale to nie pójdzie tak łatwo, jak piszą w instrukcji.

- ...................................

- ........................................

Buchou i Akeno-san nie posyłały sobie złowrogich spojrzeń, ale patrzyły sobie prosto w oczy. Jakoś byłem w stanie wyczuć zaciekłość. U..uuummm. Nie wiem jak opisać tą sytuację. Włożyłem szybko moją koszulę i starałem się nie podchodzić zbyt blisko nich. Wtedy Buchou spojrzała na mnie złym wzrokiem i uszczypnęła w policzek. Ałć!

- Ise, wygląda na to, że dobrze się bawisz. Zbliżyłeś się do Akeno-onee-sama którą tak uwielbiasz?

- Ja..... Ja......

Nie mogłem mówić poprawnie, ponieważ szczypano mnie w policzek. Szukanie wymówek nie przystoi jednak mężczyźnie, więc przestałem mówić. Nawet jeśli miałem oberwać, czekałem na to.

- W takim razie rób co chcesz!

Buchou wyszła z pokoju ze złym wyrazem twarzy.

TRZASK

Nawet drzwi zamknęła brutalnie. Chlip… Zostałem skrzyczany przez Buchou. Dlaczego? Dlatego że robiłem coś nieprzyzwoitego z Akeno-san? Akeno-san szepnęła do mnie, kiedy byłem zakłopotany.

- Zazdrość, co? Ona naprawdę jest słodka. Ufufufu. Ise-kun, wygląda na to, ze robisz postępy w swoich związkach.

Co masz na myśli? Hmmmmm. Nie rozumiem, co chciała powiedzieć przez „postępy”. Czy chodziło o to, że zostanę zabrany przez Akeno-san? Jestem sługą Buchou, więc Akeno-san nie może zostać moją panią…… Ale tak sobie myślę, że Buchou wygląda naprawdę słodko, kiedy robi taką złą minę jak Asia.

Asia i ja szliśmy do domu, po codziennym spotkaniu klubowym. Buchou zwykle chodziła razem z nami, ale dzisiaj jej nie było. Wygląda na to, że powodem tego był incydent z Akeno-san.

- Buchou, nie idziesz do domu? - Zapytałem ją o to w pokoju klubowym.

- Pójdę później, idźcie dzisiaj beze mnie. - Kiedy odpowiedziała nie spojrzała mi w oczy, ani nawet w twarz, za s w jej słowach tkwiły ciernie.

Chlip……czy Buchou mnie teraz nienawidzi? Jestem smutny… Czy pies, który został skarcony przez swojego pana, też się tak czuje? To takie samotne i………takie smutne……

- Buchou nie wraca z nami do domu?

- Hm? Tak…… Wygląda na to, że zdenerwowałem ją……

- .....Czy coś zrobiłeś? - Asia spytała mnie o to ze zmartwioną twarzą, ale nie mogłem jej opowiedzieć o incydencie z Akeno-san. Miałbym przez to więcej kłopotów.

- Nie, ale to moja wina. Potem ją przeproszę. Nie musisz się o to martwić, Asiu...

- ……Rozumiem. Ale to może być moja wina. Później porozmawiam z Buchou-san…… - Powiedziała Asia przepraszającym tonem.

Asia patrzy na Buchou jak na rywalkę, ale nie sądzę, aby to było powodem. Zdecydowanie, powodem jest to, co robiłem z Akeno-san……

- W porządku. Nie sądzę że jest zła na ciebie, to moja wina.

Cóż, jestem lubieżnikiem. Ale myślałem że Buchou nie ma nic przeciwko temu. Nigdy nic nie mówiła, kiedy oznajmiałem, że moim celem jest zostanie królem haremu.

Dziwne. Buchou jest ostatnimi czasy trochę dziwna. Może jej pragnieniem jest mieć swojego sługę tylko dla siebie? Czy jest z nią tak samo jak z ludźmi, którym przeszkadza, że ktoś się bawi z ich zwierzątkami? Nawet jeśli Buchou mnie adoruje, to dalej jestem tylko jej sługą. Chlip…Jeśli wpadłem w takie kłopoty przez jedną dziewczynę, to moje marzenie o zostaniu królem haremu jest coraz bardziej odległe! Cholera! Czy to powód dla którego nie jestem popularny wśród dziewczyn!? Kobiece serce! To takie skomplikowane! Jeśli nie będę w stanie tego zrozumieć, to nigdy nie wygram z przystojnymi facetami! Kiedy tak sobie myślałem, dotarliśmy do mojego domu. Kiedy próbowałem otworzyć drzwi, poczułem coś złego.

DRŻENIE

Co to? Poczułem, jakby coś w moim ciele ostrzegało mnie przed niebezpieczeństwem. Czułem już kiedyś coś podobnego. Jeśli dobrze pamiętam, było to wtedy, kiedy pierwszy raz spotkałem Asię i zaprowadziłem ją do kościoła. Kiedy zobaczyłem kościół, moje ciało zaczęło drżeć.

CHWYT

Asia chwyciła moją dłoń. Strasznie się trzęsła. Wygląda na to, że sama też poczuła coś nieprzyjemnego. A więc jest to uczucie, które może być wykryte tylko przez diabły. Coś jest w moim domu. Nie, nie możliwe…… Mama! Wyobraziłem sobie, że mama może być w niebezpieczeństwie i szybko otworzyłem drzwi. Zdjąłem buty i ruszyłem prosto do kuchni! To musi być żart! Mamo! Nie, to niemożliwe! Czy to, że jestem diabłem, wyszło na jaw? Ale kto? Upadłe anioły? Bóg? Anioły? Ludzie związani z Kościołem? Wszyscy oni są niebezpieczni! Mogę pokaleczyć i zabić kogoś, kto jest z nami powiązany! Przypomniałem sobie w jakim stanie było ciało nieszczęśnika, którego dopadł ksiądz Freed. Strasznie wtedy pokroił to ciało. Czy moją mamę też to spotkało!? Cholera! Bez takiego pieprzenia, proszę! Coś takiego jak to……! To się nie stało!

Mamy nie było w kuchni. Usłyszałem jednak śmiech dobiegający z salonu. Wszedłem tam szybko i zobaczyłem dwie nieznane dziewczyny oraz moją mamę, która śmiała się razem z nimi.

- A to jest zdjęcie Ise z czasów podstawówki. Spójrzcie. To zdjęcie zrobiliśmy, kiedy na basenie jego kąpielówki się rozpruły. To było bardzo kłopotliwe. Wszedł do basenu w rozprutych kąpielówkach.

- ......Ma.......mamo?

Mama spojrzała na mnie dopiero wtedy, kiedy zdała sobie sprawę z tego, że tu jestem.

- Och, Ise. Witaj z powrotem. Co się stało? Jesteś taki blady.

- Hauuuuu. Tak się cieszę.

Asia usiadła na podłodze, jakby poczuła ulgę. Gdy tylko przekonałem się, że moja mama jest bezpieczna, wziąłem głęboki oddech i uspokoiłem się. Nie mogłem jednak pozbyć się tego niepokoju. Oczywiście dlatego, bo były tam dwie nieznane mi dziewczyny. Były cudzoziemkami, a każda z nich miała zawieszony na piersi różaniec. Obydwie był w moim wieku. Jedna miała kasztanowe włosy, a druga niebieskie z zielonym pasemkiem, miała także straszne oczy. Obydwie były całkiem ładne. Po sposobie ich zachowania, mogłem o nich powiedzieć, że są zwykłymi ludźmi. Obydwie były ubrane w białe szaty. Czy są związane z Kościołem? Egzorcystki? Czy to źle? Nie mogę z nimi walczyć w takim miejscu jak to.

- Witaj, Hyoudou Issei-kun. - Dziewczyna z kasztanowymi włosami uśmiechnęła się do mnie.

Obok była dziewczyna z zielonym pasemkiem, która pod ubraniem ukrywała jakąś broń. To jest to. Miałem złe przeczucia z powodu tej broni. Czułem, że z moją skórą robi się coś nieprzyjemnego. To prawdopodobnie coś, co niszczy diabły.

- Miło mi cię poznać. - Przywitałem się z nimi z fałszywym uśmiechem.

Jej oczy zmieniły wyraz na zaintrygowany.

- Huh? Nie pamiętasz mnie? To ja?

………Huh? Kasztanowłosa dziewczyna wskazała na siebie. Nie, nie. Nie pamiętam cię. Mama dała mi zdjęcie, ponieważ wyglądałem na zakłopotanego. Była to fotografia świętym mieczem. Mama wskazała chłopca, z którym się przyjaźniłem.

- Ona jest tym dzieckiem. Shidou Irina-chan. Wyglądała wtedy jak chłopiec, ale dzisiaj jest prawdziwą damą, że nawet ja byłam zszokowana.

……Przepraszam? Ta dziewczyna…… jest chłopcem z sąsiedztwa, z którym bawiłem się, kiedy byłem jeszcze mały? Eeeeeeeech!? Chłopiec ze zdjęcia! Był dziewczyną!? On nie był chłopcem!?

- Dawno się nie widzieliśmy, Ise-kun. Myślałeś, że jestem chłopcem? Nie można nic na to poradzić, zawsze zachowywałam się jak chłopak. Ale wygląda na to, że obydwoje bardzo się zmieniliśmy przez ten czas. Naprawdę nie możesz nigdy wiedzieć, co się stanie przy ponownym spotkaniu.

Jej słowa brzmiały, jakby miała coś na myśli. Tak, chyba rozpoznała moją tożsamość.

- Cieszę się, że obydwoje jesteście bezpieczni. - Buchou przytuliła mnie i Asię.

Irina i ta druga dziewczyna wyszły z mojego domu po 30 minutowej rozmowie. Przyjechała do Japonii po dłuższej nieobecności. Widocznie wróciła tu, ponieważ było to miasto, w którym mieszkała jako dziecko. Powiedziała, że musiała się wyprowadzić do Anglii, z powodu pracy jej rodziców. Niezależnie od tego, co myślałem na ten temat, jej rodzice byli związani z Kościołem. Asia i ja staraliśmy się za bardzo nie rzucać im w oczy, więc zostawiliśmy rozmowę mojej mamie. Zwłaszcza Asia nie chciała nawiązywać z tymi dwiema żadnych relacji. Pod jakimś pretekstem odesłałem ją do jej pokoju. Byłem przygotowany na walkę, jeśliby do tego doszło…… Ale obyło się bez incydentów. Zaraz po tym Buchou wróciła do domu. Zupełnie jak my, przybyła tu cała blada. Jak tylko stwierdziła że ja i Asia jesteśmy bezpieczni, natychmiast nasz przytuliła.

- Jesteście ranni? Myślę że rozpoznali was jako diabły, ale nie mogli podnieść na was ręki w normalnym domu, na oczach mamy, która jest zwykłym człowiekiem.

- Obydwoje jesteśmy cali, Buchou-san.

Buchou przytuliła mnie i Asię jeszcze mocniej, jakbyśmy byli jakimiś cennymi skarbami.

- Aaach, Ise. Tak się cieszę…… Gdyby tobie, albo Asi coś się stało, ja…… Po codziennym spotkaniu klubowym spotkałam się z Souną, od której usłyszałam, że do miasta przybyli ludzie związani z Kościołem. Podobno mają ze sobą Święty Miecz.

Buchou przyszła do domu później, ponieważ miała spotkanie z Kaichou. Kiedy pojawiła się w pobliżu domu, wyczuła coś nienormalnego i natychmiast tu przybyła. Buchou wyznała nam, że spodziewała się najgorszego, kiedy weszła do domu i wyczuła silną, świętą energię. Wygląda na to, że jej serce biło szybciej.

- Myślałam, że moim kochanym sługom może się przytrafić coś złego. Byłam gotowa na najczarniejszy scenariusz…… Gdybym po naszej sprzeczce miała pożegnać się z wami na zawsze, nie wybaczyłabym sobie tego do śmierci. Wybaczcie. Powinnam dbać o was dwoje z większą troską……

[Ród Gremory i ich słudzy są istotami które darzą się wzajemnie niezwykłymi uczuciami, jak na diabły.]

Przypomniałem sobie, co Ddraig mi powiedział ostatniej nocy. Myślę, że to prawda. Buchou westchnęła z ulgą, a nawet uroniła kilka łez, kiedy przekonała się, że jesteśmy cali. Musiała się naprawdę bardzo o nas martwić. Było to po jej sporze z Asią oraz po tym, jak się na mnie pogniewała. Obydwoje myśleliśmy, że ją rozłościliśmy. Jednak Buchou wyglądała, jakby się o nas martwiła.

- Buchou-san. Przepraszam za to, co mówiłam. Myślałam że chcesz trzymać Ise-san’a jak najdalej ode mnie…… myślałam, że nie będę w stanie wygrać…… - Przeprosiła Asia.

Buchou uśmiechnęła się i pogłaskała ją po głowie.

- W porządku.

Buchou przytuliła nas z miłością. Aaach, mogłem poczuć jej miłość. Mo…może podda się moim nieprzyzwoitym żądaniom…

- Twoje piersi Buchou........

- Tak, wiem Ise. Jesteś naprawdę rozpuszczonym dzieckiem…

- Nie.

Asia rozdzieliła mnie i Buchou. Nggggh, a taka była dobra szansa. Buchou westchnęła i kontynuowała swoją opowieść, jak tylko nasza trójka się uspokoiła.

- Souna spotkała się z tą dwójką w południe, mówiła, że chcą negocjować ze mną, Rias Gremory, ponieważ to miasto jest moim terytorium.

- Ludzie Kościoła chcą negocjować z diabłami?!?

Buchou skinęła głową. To było szokujące. Diabły i chrześcijanie są wrogami. A teraz ma nagle dojść do negocjacji..

- Chcą zawrzeć pakt, czy przedstawić żądanie?

- ……Nie jestem pewna co planują, ale jutro chcą przyjść do pokoju klubowego po szkole. Przysięgały na Boga, że nie zaatakują.

- Wierzysz im?

- Musimy. Musimy uwierzyć w ich zaufanie, w końcu są wierzącymi w Boga, a dodatkowo chcą czegoś od nas, diabłów, których uważają za złe istoty. Wygląda na to, że są pod presją i to jest ich główny problem. Mam złe przeczucia co do tego… Według nich, każdy ksiądz który trafił do tego miasta, został zabity.

Spojrzenie Buchou stało się ostre, a jej twarz przybrała poważny wyraz. To było straszne…… Nawet ten cholerny klecha Freed, który przeszedł na stronę upadłych aniołów, nienawidził nas. Jeśli oni są prawdziwymi wiernymi, to będą nas nienawidzić jeszcze bardziej. Coś się wydarzy. Nawet ja, który był nowy w tym “świecie”, mógł to wyczuć.

Następny dzień po szkole.

My, słudzy Rias Gremory, zebraliśmy się w pokoju klubowym. Na sofie siedziała Buchou z Akeno-san i dwójką naszych „gości”. Reszta członków, wliczając w to mnie, siedziała w rogu pomieszczenia i słuchała rozmowy. Kiedy tylko ta dwójka pojawiła się w pokoju, nie mogliśmy się pozbyć pewnego uczucia. Nasz diabelski instynkt ostrzegał nas przed niebezpieczeństwem. Buchou i Akeno-san rozmawiały z nimi z poważnymi twarzami. Największym zagrożeniem był jednak Kiba. Patrzył na nie złym, nienawistnym spojrzeniem. Jeśli coś ma się stać…… Nie. Wyglądał, jakby je miał zaraz pociąć. Wierzyły w Boga, którego Kiba nienawidził. Jeśli znało się jego przeszłość, to wiedziało się wtedy, że chłopak był przepełniony nienawiścią. Nawet w tej atmosferze, pierwszą, która zabrała głos, była Shidou Irina.

„Niedawno, Świete miecze, Excalibury, które były przechowywane w Kwaterze Głównej Kościoła Katolickiego w Watykanie, Kościoła Protestanckiego i Kościoła Wschodniego, zostały skradzione.”

Excalibur został skradziony? Katolicki i Protestancki……? Jeśli dobrze pamiętam, to na lekcjach w szkole mówili, że wśród chrześcijan są różne odłamy. Ale jak Excalibur mógł zostać skradziony katolikom, protestantom i wschodnim chrześcijanom? Powinien być tylko w jednym miejscu, prawda?

- Excalibur nie jest jednym przedmiotem. - Osobą która mi odpowiedziała była Buchou. Arara, wygląda na to, że Buchou potrafi czytać w moich myślach.

- Przepraszam. Mój sługa od niedawna jest diabłem, więc możemy kontynuować rozmowę od wyjaśnienia, czym jest Excalibur?

Shidou Irina zgodziła się na propozycję Buchou.

- Ise-kun, Excalibur dawno temu, podczas wojny, został połamany na kawałki. - Irina powiedziała to patrząc na mnie.

Huh? Połamany? Święty miecz tak skończył? Nawet taki super, sławny I wspaniały miecz?

- Teraz to wygląda tak. - Dziewczyna z niebieskimi włosami i zielonym pasemkiem pokazała mi broń, którą dotychczas ukrywała owiniętą w tkaninę. Oręż wyglądał jak długi miecz.

- To jest Excalibur.

DRESZCZE

Kiedy tylko na niego spojrzałem, poczułem jak otwiera się każdy por w mojej skórze, a do mojego ciała dostaje się coś zimnego. Strach. Drżenie. Groza. Ten jeden miecz naprawdę mnie przeraził. Jest niebezpieczny. Naprawdę niebezpieczny. Nawet ja zrozumiałem, że każdy diabeł który go dotknie, natychmiast zginie! Czy to jest święty miecz? Czy to jest ostateczna broń do zniszczenia diabłów?

- Tak więc Excalibur został połamany na kawałki podczas wojny. Fragmenty zostały zebrane i zmienione sztuką alchemiczną w nową postać. Zrobiono z nich siedem mieczy. To jest jeden z nich.

Więc to nie jest prawdziwy Excalibur, ale nowy, który został zrobiony później.

- Ten który trzymam to „Excalibur Destrukcji”. Jest to jeden z siedmiu stworzonych mieczy. Kontrolę nad nim sprawuje Kościół Katolicki.

Dziewczyna z pasemkiem odłożyła miecz i owinęła go tkaniną. Jeśli dobrze zauważyłem, to na tkaninie widniał magiczny symbol. Czy ona za każdym razem musi go zapieczętować? Nie zmienia to jednak faktu, że ten przedmiot jest niebezpieczny. Irina wyciągnęła coś, co wyglądało jak długa lina. Lina ruszała się, jakby była żywa.

…! Lina zmieniła kształt i zmieniła się w katanę.

- Mój miecz to „Excalibur Mimiki”. Mogę zmienić jego kształt w cokolwiek chcę, jest to bardzo przydatne, kiedy muszę go gdzieś przenieść. Podobnie jak ten, każdy „Excalibur” ma jakieś unikatowe zdolności. Ten miecz jest własnością Kościoła Protestanckiego - Powiedziała to z dumą.

Czułem strach z powodu tych mieczy. Dla nas, diabłów, były naprawdę niebezpieczne.

- Irina…… Nie ma powodu, aby opowiadać tym diabłom o zdolnościach Excaliburów, prawda?

- Ara Xenovia. Nawet jeśli są diabłami, musimy darzyć w tej sytuacji wzajemnym zaufaniem. Dodatkowo, nawet jeśli zdolność mojego miecza wyszła na jaw, to i tak nie dam się pokonać wszystkim obecnym tu diabłom. - Irina powiedziała to z pewnością. Jest zapewne przeświadczona, że nie wygra z nami.

Dwa legendarne miecze są tutaj! Wow! Czyż to nie jest poważna sytuacja!? Nagle poczułem czyjąś obecność tuż obok mnie.

To był Kiba. Patrzył wrogo na obydwa Excalibury, a jego twarz miała tak straszny wyraz, jakiego nigdy u niego nie widziałem. Racja… Kiba żywi nienawiść do Excaliburów. Nigdy nie mogłem marzyć, że zobaczę te miecze w takim miejscu. Kiba nigdy prawdopodobnie nie myślał, że spotka tutaj Excalibury. A teraz były przed nim. Musiał pewnie szaleć. Uspokój się. Nie naskakuj na nie. Buchou profesjonalnie rozmawia z naszymi wrogami. Jeśli coś zrobisz, wszystko pójdzie na próżno! W najgorszym przypadku rozpocznie się walka. Nie ma mowy, abyśmy w walce przeciwko Excaliburom, obeszli się bez strat.

- ……Więc co robią skradzione Excalibury, w tym kraju, leżącym we wschodniej części świata? - Buchou kontynuowała rozmowę z tą samą postawą.

Jak można było oczekiwać po onee-sama, nie przejmowała się, nawet jeśli przed nią znajdowały się Excalibury! Zachowała zimną krew! Dziwna dziewczyna, w niebieskich włosach z zielonym pasemkiem, mająca straszne oczy — Myślę że nazywała się Xenovia —kontynuowała rozmowę.

- Kościół katolicki był właścicielem dwóch Excalibuów, wliczając w to mój. Kościół Protestancki miał kolejne dwa. Kościół Wschodni także dwa. Siódmy miecz zaginął w trakcie wojny pomiędzy Bogiem, diabłami i upadłymi aniołami. Każdemu Kościołowi ukradziono po jednym mieczu. Złodziej zabrał je do Japonii i przywiózł do tego miasta.

Hej, hej. Więc złodziej świętych mieczy upodobał sobie to miasto, co? Buchou przyłożyła dłoń do czoła i wzięła głęboki oddech.

- Wygląda na to, że na moim terytorium ciągle coś się dzieje. Więc kim jest złodziej, który ukradł Excalibury?

- Złodziej jest członkiem Grigori.

Buchou otworzyła szeroko oczy ze zdumienia.

- Święte miecze zostały skradzione przez stowarzyszenie upadłych aniołów? To nie kwestia błędu, ale jeśli chodzi o kradzież mieczy, to zdecydowanie były upadłe anioły. Dla pracujących na „górze” diabłów, święte miecze nie są przedmiotem zainteresowania

- Znamy głównego winowajcę, który ukradł Excalibury. To Kokabiel, jeden z szefów Grigori.

- Kokabiel… Jeden z przywódców upadłych aniołów, który przetrwał wojnę toczącą się od czasów starożytnych…… Nie przypuszczałam, że usłyszę to imię pojawiające się w Biblii. - Buchou uśmiechnęła się z samozadowoleniem.

Zaraz, Przywódca upadłych aniołów!? Nie tylko ma Excalibur, ale jeszcze szefuje upadłym aniołom? W…w takim razie dlaczego tu przyszły? Chcą współpracować……?

- Wysyłaliśmy tu w sekrecie księży i egzorcystów, ale wszyscy zostali zabici. - Powiedziała Xenovia.

Jesteś poważna? Wydarzyło się tu tyle brutalnych incydentów, a my o tym nie wiedzieliśmy……? Więc to prośba o współpracę? Więc przyszłyście prosić o pomoc wysokolasowego diabła, który rządzi na tym terenie? To co powiedziała ta dwójka, całkowicie zdradziło moje domysły.

- Nasza prośba… Nie. Naszym rozkazem jest, aby żadne diabły nie przeszkadzały nam w walce o święty miecz, którą stoczymy z upadłymi aniołami. Innymi słowy, przyszliśmy wam powiedzieć, abyście nie mieszali się do tego incydentu. - Odpowiedziała Xenovia

Kiedy Buchou to usłyszała, jej oczy zmieniły się.

- Cóż za maniery. Czy to nie umiarkowanie? Myślicie, że współpracujemy z upadłymi aniołami? A może wspólnie chcemy coś zrobić z Excaliburem?

- Według kwatery głównej, nie jest to wykluczone.

W oczach Buchou było zimno. Naprawdę była wkurzona! W końcu wrogowie weszli na jej terytorium. Teraz mówią jej jeszcze, aby się nie mieszała i nie wtrącała do niczego. Dodatkowo mówią co im się podoba i że nam nie przebaczą, jeśli zawarliśmy sojusz z upadłymi aniołami. Duma Buchou, jako wysokoklasowego diabła, nie mogła tego znieść.

- „Góra” nie ufa diabłom, ani upadłym aniołom. Rozkazano nam, że jeśli Excalibur został zabrany sługom Boga, to diabłom może to być na rękę, prawda? Upadłe anioły też mają z tego korzyści. Dlatego nie byłoby to dziwne, jeśli zawarliby ze sobą sojusz. Oto dlaczego was ostrzegamy. Jeśli zawarliście sojusz z Kokabielem, zlikwidujemy was. Nawet jeśli jesteś młodszą siostrą Maou. - Xenovia powiedziała to niedbale, nie zwracając uwagi na złe spojrzenie Buchou.

- ……Skoro wiecie że jestem siostrą Maou, to znaczy że macie znajomości wśród kościelnego szefostwa. Powiem wam więc, że nie mamy żadnego sojuszu z upadłymi aniołami. Żadnego. W imieniu Domu Gremory, nie zrobiłabym niczego, co mogłoby zhańbić imię Maou!

Była to sporna dla obu stron sytuacja, ale Xenovia roześmiała się.

- Fu. Wystarczy tego dobrego. Ostrzegam was tylko na wypadek, gdyby Kokabiel ukrywał się w tym mieście z trzema Excaliburami. Jeśli coś się stanie, ja będę tą, która zostanie znienawidzona przez bandę z kwatery głównej Kościoła. Cóż, Nie chcemy was prosić o współpracę. Jeśli tymczasowo zawiązałabyś sojusz ze sługami Boga, mogłoby to wpłynąć na równowagę panującą pomiędzy frakcjami. Zwłaszcza że jesteś młodszą siostrą Maou.

Po usłyszeniu Xenovi, Buchou wzięła głęboki oddech, a wyraz jej twarzy złagodniał. Ngggggh. To wszystko było takie skomplikowane, że nie mogłem nadążyć.

- Gdzie jest osoba którą wysłał Kościół Wschodni?

- Ją sobie trzymamy w rezerwie. Ma strzec ostatniego Excalibura, jeśli Irina i ja zawiedziemy. - Odpowiedziała Xenovia.

- Więc tylko wy dwie? Chcecie odebrać Excalibury przywódcy upadłych aniołów we dwójkę? To lekkomyślne. Naprawdę tak bardzo chcecie umrzeć? - Powiedziała Buchou zdumionym głosem.

- Tak. - Shidou Irina odparła jej prosto w oczy.

- Myślę jak Irina, ale jeśli to możliwe, to nie chcę umierać. - Dołożyła od siebie Xenovia.

- ……Przyjechałyście do Japonii gotowe na śmierć? Wiara w waszą naukę jest jak zwykle ekstremalna.

- Nie mów źle o naszej nauce, Rias Gremory. Prawda Xenovia?

- Racja. Dodatkowo Kościół podjął decyzję, że lepiej będzie zniszczyć wszystkie Excalibury, niż pozwolić upadłym aniołom skorzystać z nich. Naszym podstawowym zadaniem jest odebrać miecze upadłym aniołom. Nic się nie stanie, jeśli zginiemy wypełniając to zadanie. Najlepszym przedmiotem do walki z Excaliburem jest Excalibur.

Cóż za determinacja! Czy to jest ich wiara? Naprawdę zdumiewające. To było coś, czego nie potrafiłem zrozumieć. Czy to źle, że chciały umrzeć dla boga?

- Czy to w ogóle możliwe dla waszej dwójki?

- Cóż, nie zginiemy na próżno. - Xenovia odpowiedziała odważnie na pytanie Buchou.

- Jesteście pewne siebie. Macie jakąś sekretną broń?”

„Może, pozostawię to twojej wyobraźni.

- ......................

- .......................

Zaraz po tym ta dwójka popatrzyła na siebie nawzajem, a rozmowa została przerwana. Shidou Irina i Xenovia spojrzały na siebie jeszcze raz i wstały.

- Więc my już sobie pójdziemy. Chodźmy, Irina.

- Nie napijecie się herbaty? Mogę wam przygotować przekąski.

- Nie potrzebuję tego. - Xenovia odrzuciła ofertę Buchou.

- Przepraszam. Do zobaczenia. - Przeprosiła Shidou Irina.

Nie próbowały nawet zaakceptować oferty Buchou i próbowały wyjść. Nagle, obydwie spojrzały w tym samym kierunku. W stronę Asi.

- Kiedy zobaczyłam cię wczoraj w domu Issei’a, pomyślałam, że to może ty. Jesteś „Wiedźma” Asia Argento? Nigdy bym nie przypuszczała, że spotkam cię w takim miejscu jak to. - Powiedziała Xenovia.

Asia zatrzęsła się po tym, jak nazwano ją „Wiedźmą”. To słowo musiało się wiązać dla niej z czymś bolesnym. Irina też zauważyła Asię i zaczęła się w nią wpatrywać.

- Podobno jesteś „Wiedźmą”? Dawniej byłaś świętą dziewicą? Masz moce, które mogą leczyć diabły i upadłe anioły? Słyszałam, że odeszłaś gdzieś po tym, jak cię wyklęto, ale nigdy bym nie przypuszczała, że sama zostaniesz diabłem.

- ……Ummmmm……Ja……Ja……… - Asia nie wiedziała, jak na to zareagować.

- W porządku. Nie powiem „górze”, co tutaj zobaczyłam, więc jesteś bezpieczna. Ludzie, którzy przebywali ze “Świętą dziewicą Asią” też byliby nieźle zszokowani.

- ........................... - Asię zakłopotały słowa Iriny.

- Stać się diabłem. I to ta, którą nazywano „Świętą dziewicą”. Spadłaś najniżej jak mogłaś. Ciągle wierzysz w Boga?

- Xenovia. Niemożliwe, aby ktoś, kto stał się diabłem, dalej wierzył w Boga. - Shidou Irina powiedziała to ze zdumioną twarzą.

- Nie, dalej czuję od niej zapach „wiary”. Może to trochę abstrakcyjne, ale jestem wrażliwa na tego typu rzeczy. Są ludzie którzy zdradzili naukę Kościoła i mają z tego powodu poczucie winy, gdyż nie mogą o niej zapomnieć. Od niej wyczuwam coś podobnego. - Xenovia powiedziała to z ostrym wzrokiem, a Irina zaczęła patrzeć na Asię z większym zainteresowaniem.

- To prawda? Asia-san, dalej wierzysz w Boga, nawet jeśli stałaś się diabłem?

- ……Nie mogłam tak po prostu tego z siebie wyrzucić. Wierzyłam w to przez całe życie…… - Asia odpowiedziała na pytanie ze smutnym wyrazem twarzy,

Słysząc to, Xenovia wyciągnęła miecz z tkaniny I wycelowała go w Asię.

- Więc to tak. W takim razie powinnyśmy cię natychmiast ściąć. Mogę cię zabić w imię Boga. Nawet jeśli jesteś grzeszna, Bóg ci wybaczy.

……Nie mogłem się powstrzymać, coś we mnie się zapaliło. Xenovia zbliżyła się do Asi, a ja stanąłem przed nią, chroniąc Asię.

- Nie dotykaj jej. - Powiedziałem jasno Xenovii.

- Jeśli podejdziesz do niej bliżej, nie wybaczę ci tego. Nazwałaś Asię „Czarownicą”, prawda?

- Tak, nazwałam. Teraz jest istotą, która zasługuje na miano „Wiedźmy”.

Co…co to za suka!? Zacisnąłem zęby tak mocno, że aż zazgrzytały i ruszyłem naprzeciwko niej.

- Nie pieprz mi tutaj! Nikt jej nie pomógł, kiedy sama potrzebowała pomocy! Ci, którzy nie potrafili zrozumieć uczuć Asii, byli bandą idiotów! To bardzo źle, że nikt nawet nie próbował zostać jej przyjacielem!

- Myślisz że „Święta dziewica” potrzebuje przyjaciół? Najważniejsza dla niej jest miłość do innych. „Święta dziewica” jest skończona, kiedy szuka przyjaciół i miłości innych ludzi. Mogła dalej żyć dzięki miłości Boga. Asia Argento od samego początku nie nadawał się na „Świętą dziewicę”.. - Xenovia powiedziała to takim tonem, jakby była to oczywista rzecz.

Cholera! Co jest z tymi ludźmi! Nie potrafię ich zrozumieć! Zresztą nawet nie chcę! Jak może mówić ,ze Asi jest zła!?

- Więc byliście bardzo samolubni, robiąc z niej „Świętą dziewicę” i porzuciliście ją ponieważ nie była taka, jak chcieliście? To popieprzone……… Zdrowo popieprzone!

Nie mogłem się powstrzymać tego, co tak długo musiałem w sobie dusić. Ja zawsze... Zawsze chciałem powiedzieć to osobom, które wierzą w Boga.

- Nikt z was nie wie, przez co musiała przejść! Co za Bóg!? Co za miłość!? Bóg gówno zrobił, kiedy była w niebezpieczeństwie!

- Bóg ją kocha. Jeśli nic się nie stało, to znaczy, że albo nie wierzyła w niego dostatecznie mocno, albo jej wiara była fałszywa. - Xenovia odpowiedziała spokojnie.

Ludzie związani z Kościołem są tacy? Asia musiała z nimi żyć? Nie wykręcaj się sianem…… Nie próbuj tego ze mną.

- Kim jesteś dla Asii?

- Rodziną. Przyjacielem. Towarzyszem. Dlatego pomagam Asii. Będę jej strzegł! Jeśli spróbujesz ja tknąć, uznam cię za mojego wroga.

- Czy to deklaracja wobec nas……wszystkich w Kościele? Coś za dużo podskakujesz, pojedynczy diabełku. Gremory, chyba za mało go uczyłaś, prawda? - Xenovia spojrzała ostro na moją prowokację.

- Ise, prze……- Buchou próbowała mnie uspokoić, ale Kiba stanął po mojej stronie.

- To dobry moment, ja będę twoim przeciwnikiem.- Kiba niósł swój miecz a z jego ciała wydobywała się niesamowita aura żądzy mordu.

- Kim jesteś? - Zapytała Xenovia.

Kiba parsknął śmiechem w odpowiedzi.

- Jestem twoim senpaiem, choć nie do końca.

Nagle w pokoju pojawiła się niezliczona ilość demonicznych mieczy.

Hmmmm. Jak to się mogło tak skończyć?

Stałem w miejscu, w którym ćwiczyliśmy do Turnieju Piłki. Kiba stał niedaleko mnie. Shidou Irina i Xenovia stały naprzeciwko nas. Nas i całą okolicę okrywała bariera, zrobiona z czerwonej aury. Reszta członków przypatrywała się nam spoza bariery.

- Zaczynajmy więc.

Irina i Xenovia zdjęły białe szaty, pod którymi nosiły czarne stroje bitewne. Nie pokazywały ich skóry, ale wyglądały tak……erotycznie…… można było zobaczyć kształty ich ciała. Ummmm, obydwie miały ładne sylwetki i wąskie biodra! Xenovia ściągnęła tkaninę ze swojej broni i ujawniła Excalibur. Excalibur Iriny zmienił kształt i uformował się się w katanę.

Wyjaśnię wam, jak do tego doszło.

Kiedy kłóciłem się z dwiema posiadaczkami świętych mieczy, Kiba się przyłączył i wszystko pogorszył. Wygląda na to, że Buchou miała problemy z zachowaniem kontroli nad sytuacją, ponieważ to jej słudzy zaczęli sprzeczkę. Wtedy Xenovia złożyła propozycję.

- To może być interesujący test sprawdzający, jaką siłą dysponują słudzy Rias Gremory. Dodatkowo jestem zainteresowana siłą tego gościa, nazywającego siebie moim senpaiem.

Xenovia zaakceptowała wyzwanie Kiby. Obiecała też, że nie zaraportuje tego zdarzenia Kościołowi. Rozumiała też trochę naszą sytuację, więc nie miała nic przeciwko, aby bitwa nie toczyła się na śmierć i życie. Na miejsce walki zostało wybrany plac obok starego budynku szkoły, gdzie ćwiczyliśmy do Turnieju Piłki. Aby unikać niepotrzebnych zniszczeń, czy zauważenia przez innych, Akeno-san nałożyła na nas barierę. Dzięki temu mogliśmy walczyć bardziej brawurowo. Ja też miałem wziąć udział w bitwie…… Dlaczego? Czy ta walka miał być dogrywką do kłótni? To niedorzeczne…… Byłem wściekły, ponieważ gadały bzdury o Asi. Ale nigdy bym nie pomyślał, że skończy się to w ten sposób. Miałem już to przerwać, kiedy Buchou to zrobiła… Skończyło się to w ten sposób, ponieważ Kiba się dołączył……

- Nawet jeśli to zwykły test, Uważajcie na te święte miecze! - Dotarło do mnie ostrzeżenie Buchou.

- T....tak. - Odpowiedziałem.

Cały się trząsłem, gdyż pamiętałem film „Kolekcja zagrożeń ze strony świętych mieczy”, który obejrzeliśmy przed walką. Było to nagranie bitew wysokoklasowych diabłów, z ludźmi władającymi świętymi mieczami. Z ran diabłów, którzy zostali cięci ich ostrzami, wydobywał się dym. Wiecie, że te części ciała, które zostały zranione, znikły? Dosłownie, znikły. Diabły zostają całkowicie wyeliminowane, jeśli święty miecz ich zrani. Ich ciała po prostu znikają. Straszne. Naprawdę straszne! Zdecydowanie nie chcę zostać trafiony ostrzem takiego miecza! Kiba aktywował swój Sacred Gear, a momentalnie dookoła niego pojawiły się demoniczne miecze.

- ..............Śmiejesz się?

Kiba śmiał się tak dużo, że aż wyglądało to dziwnie. Ten śmiech sprowadził zimną atmosferę. Nie było żadnego śladu, po świeżych uśmiechu, który zazwyczaj gościł na jego ustach. Tak bardzo…… Tak bardzo nienawidzisz Sacred Gear……?

- Tak. Mam przed sobą rzecz, którą tak bardzo chcę zniszczyć. Jestem szczęśliwy. Fufufu, słyszałem, że przebywanie w pobliżu smoka i diabła przyciąga „moc”. Dla mnie jest jednak za wcześnie na takie spotkanie.

Ddraig powiedział coś podobnego. Wiele istot będzie do mnie ściągać z powodu moich smoczych mocy. Więc to przeze mnie………i przez Ddraiga? Nie, to niemożliwe……

- ……„Narodziny Miecza”, huh. Właściciel tej mocy może stworzyć każdy miecz, jaki tylko sobie wyobrazi. To unikatowe wśród demonicznych mieczy związanych z Sacred Gears……… Słyszałam że był to „przedmiot badań”, który uniknął zlikwidowania w „Projekcie Święty Miecz”……… Czy to ty? - Zapytała Xenovia, ale Kiba nie uznał ze celowe odpowiadać.

Skierował natomiast swoją rządzę mordu w jej kierunku. Hej, hej. Zabijanie jest zabronione, wiesz o tym? Kiba, Błagam cię, upewnij się, że to pozostanie zwykłym starciem. Jeśli przekroczymy tą granicę, to czy to nie wpłynie na relacje między Bogiem a diabłami? Maou Sirzechs-sama też będzie miał kłopoty.

- Hyoudou Issei-kun.

Naprzeciwko mnie stała Shidou Irina. Dziewczyna z kasztanowymi włosami. Kiedy byłem mały, myślałem, że jest chłopcem, ale teraz, nieważne ile razy bym na nią patrzył, jest dziewczyną. Ledwie pamiętałem czasy, kiedy się razem bawiliśmy. Teraz jest śliczną dziewczyną. Ma niezłe ciało i jest w moim typie.

- Kiedy spotkałam chłopca, którego nie widziałam od tak dawna i dowiedziałam się, że został się diabłem……… Byłam zszokowana.

Wyglądał na zdesperowaną. Cóż, nawet ja nie myślałem, że kiedykolwiek stanę się diabłem. Cieszę się jednak z mojego życia.

- Ummmm Shidou Irina…… Mogę cię nazywać Irina? Naprawdę musiało do tego dojść? Powiedziałem to wszystko przez to, co mówiłyście o Asii. Nie uważam, że musimy walczyć. - Takie było moje zdanie.

Powiedziałem to co myślałem o ludziach Kościoła, którzy w taki sposób traktowali Asię. Jakaś część mnie poczuła ulgę, kiedy to z siebie wyrzuciłem. Cóż, jeśli znów powiedzą coś złego na temat Asii, będę z nimi walczył. Nie zniosę innych ludzi, którzy mówią źle na temat mojej rodziny. Ale Irina patrzyła na mnie godnym pożałowania wzrokiem. Uroniła pojedynczą łzę, która stoczyła się jej po policzku.

- Żałosne, Hyoudou Issei-kun. Nie, znam cię przecież od tak dawna, więc będę cię nazywała Ise-kun. Cóż za psikusa spłatało nam przeznaczenie! Wyjechałam do Anglii, ponieważ odkryłam, że jestem w stanie władać świętymi mieczami i myślałam, że mogę reprezentować Boga! Aaach, to też musi być próba, której poddaje mnie Bóg! Ziemia na której nie byłam tak długo! Cóż za okrutne przeznaczenie, mój przyjaciel z dzieciństwa stał się diabłem! Podróże w czasie są okrutne! Ale idąc naprzód, zawrócę kogoś na prawdziwą ścieżkę wiary w Boga!! Teraz Ise-kun! Osądzę cię tym Excaliburem! Amen!

Nawet jeśli Irina roniła łzy, wyglądała na naprawdę chętną do zrobienia tego i celowała mieczem w moją stronę. Huh!? Huuuuh!? Ta…ta dziewczyna powiedział coś trudnego do zrozumienia! Oooch! Jej oczy błyszczały się jak gwiazdy! Czy ona się upiła swoją wiarą? Moze bawiła ją ta sytuacja? Wow! Czy ona jest typem dziewczyny, z którą lepiej się w nic nie angażować!?

- Właściwie to nie wiem o co ci chodzi, ale, aktywacja Boosted Gear!

[Boost!]

Błysnęło czerwone światło i na mojej lewej ręce pojawiła się rękawica. Pojawił się także dźwięk, który oznajmił, że moja moc wzrosła. Mój Sacred Gear posiada zdolność zwiększania mojej mocy co 10 sekund. Mogę również przetransferować moje moce do kogoś, lub do czegoś. Muszę jednak przedtem aktywować mój Sacred Gear. Jeśli ona zrobi coś przed tym, nic nie będę mógł zrobić. Irina i Xenovia wyglądały na zszokowane, kiedy zobaczyły mój Sacred Gear.

- ...........Longinus.

- Czy to jest „Boosted Gear”? Nigdy bym nie pomyślała, że spotkam właściciela Czerwonego Smoka, w takim wschodnim kraju jak ten……

Obydwie uniosły brwi.

- Zrobisz krzywdę sama sobie, jeśli skupisz uwagę na Ise-kunie!

ZDERZENIE!

Kiba pojawił się przed Xenovią i ciął ją mieczem. Święty i demoniczny miecz skrzesały iskry. Xenovia uśmiechnęła się po sparowaniu ataku Kiby.

- Sacred Gear „Narodziny Miecza” i „Boosted Gear”, a także „Twilight Healing”, którym dysponuje Asia Argento. Wszystkie te Sacred Gear są dla nas heretyckie. Może to było dla was naturalne, że zmieniliście się w diabły.

- Moja moc jest także zasilana przez nienawiści moich towarzyszy, którzy zginęli przepełnieni żalem!

Więc Kiba ślubował zemstę, za wszystkie obiekty badań, które zginęły w projekcie.

- Nadchodzę Ise-kun!

Irina ruszyła na mnie, tnąc mieczem. Niebezpieczeństwo! Naprawdę chce mnie trafić! Jeśli zostanę trafiony, to diabeł taki jak ja, może odnieść poważne obrażenia, prawda? Wygląda to źle. Bardzo źle!

- Jeszcze nie skończyłem!

Zwiększyłem moją moc, unikając ciosu katany.

[Boost!]

Przez moje ciało przepłynęła moc. Moja siła ponownie się podwoiła. Wyglądało jednak na to, że dalej mam za mało mocy, aby z nią walczyć! Ile razy mam jeszcze tego użyć? Cholera! Nie mam jeszcze za dużo doświadczenia, a to moja pierwsza walka przeciwko świętemu mieczowi! Póki co będę unikał ciosów i czekał, kiedy zwiększę moją mocna tyle, ile mogę! Jeśli ma to tak wyglądać, to muszę tego użyć! Jeśli nie, nie potrafię się uspokoić! Nie, Jeśli nie zapanuję nad sobą, to będzie to zmarnowana bitwa! Użyję „Dress Break”, jeśli będzie na to szansa. Moja ostateczna technika. Moc, dzięki której mogę pozbawić każdą dziewczynę jej ograniczenia, czyli ubrania. Używając tej magicznej mocy, wzrośnie moja siła. Wyraz twarzy Iriny zrobił się nagle podejrzliwy.

- ……Co za lubieżna mina. O czym ty myślisz?

Fufufu. Niedługo zobaczę cię nago.

- ……Proszę, bądź ostrożna. Ise-senpai ma moc zdzierania ubrań z kobiet, których dotknął.

Koneko-chan!? Dlaczego ujawniasz moje posunięcia wrogowi!? Koneko-chan po chwili spojrzała na mnie z buntowniczymi oczami.

- ……Wróg wszystkich kobiet. Jesteś najgorszy. -

- Aaach! To okrutne słowa Koneko-chan!

- Cóż za plebejska technika! Aaach Boże. Przebacz temu grzesznemu zboczeńcowi! - Irina przybrała smutny wyraz twarzy, kiedy się modliła.

- Nie patrz na mnie godnym pożałowania wzrokiem!

- ……Jesteś najgorszy.

Przepraszam Koneko-chan. Wybacz że jestem napalony!

- Ise-san! Jeśli tak bardzo pożądasz kobiecego ciała, mogłeś mi powiedzieć……! Nie mam nic przeciwko, aby poświęcić dla ciebie moje ciało.

Samo-poświęcenie! Tego mogłem się spodziewać po byłej chrześcijance, Asii-san! Ale nie mówisz czasem czegoś zbyt śmiałego.

- Rozumiem. Ogromne seksualne żądze. Myślę że to świetnie pasuje do takiego demona, z tak mocnym pożądaniem. - Xenovia powiedziała to z westchnieniem. Patrzyła jednak na mnie pogardliwym wzrokiem!

- Przepraszam.

Nie wiem dlaczego Kiba ją przeprasza. Nie ma potrzeby, żebyś ją przepraszał dupku! Dlaczego tylko ja jestem traktowany w ten sposób? Kiba stworzył demoniczny miecz i podniósł go. Miał teraz dwa miecze, z którymi ruszył w stronę Xenovii.

- Teraz wróćmy do tego gdzie jesteśmy! Ogień! Oraz mróz! „Delikatna Pochodnia” i „Mroźna Mgła”!

Jeden z demonicznych mieczy wyglądał jak wir płomienia a drugi był zrobiony z zimnego powietrza i srebrnego mrozu. Kiba jest „Skoczkiem”. Cechą „Skoczka” jest szybkość. Zaatakował z boską szybkością, ale Xenovia ledwie zauważalnymi ruchami uniknęła ataków Kiby, które uderzyły ze wszystkich stron.

- Szybkie ruchy „Skoczka”, a także dwa demoniczne miecze, ognisty i lodowy. Ale jesteś naiwny!

KACHING!

Pojedynczy cios Xenovi, zmienił obydwa miecze Kiby w pył.

- .............................! - Kiba Zaniemówił, ponieważ jego demoniczne miecze zostały zniszczone jednym ciosem.

Cóż za niszczycielska moc! Więc to jest święty miecz!

- Mój miecz to broń masowego zniszczenia. Nie ma nic, czego nie umiałby zniszczyć.

Xenovia zakręciła mieczem dookoła. Najpierw wycelowała go w niebo, a potem wbiła w ziemię.

DOOOOOOOOOOOOOOOON!!

Nagle miejsce w którym stałem zatrzęsło się, a ziemia zaczęła dudnić! Straciłem równowagę i upadłem na kolana. Nie mogłem wstać! Dookoła unosiły się chmury pyłu! Przede mną było pełno latającego brudu, które uderzyły mnie w twarz.

TFU! TFU!

Próbowałem oczyścić moją twarz, jednocześnie plując piachem, który dostał mi się do ust.

……! Nie mogłem uwierzyć własnym oczom, kiedy zobaczyłem grunt. Krater!? W miejscu, w które Xenovia wbiła miecz, była wielka dziura! Nie mówcie mi, że zrobiła to jednym ciosem!? Jednym cięciem miecza!? Kiedy Xenovia wbiła miecz w ziemię, nie wyglądało na to, aby zużyła dużo mocy.

- To jest mój Excalibur. Może zniszczyć wszystko, co stanie mu na drodze. Nie bez powodu nazywa się „Excalibur”.

……„Excalibur Destrukcji”. Destrukcyjna moc jest na zupełnie innym poziomie! Nawet jeśli to nie był demoniczny miecz Kiby, było to druzgoczące! Jego Wyraz twarzy zmienił się, kiedy to zobaczył.

- ……Cóż za potężna siła, nawet jeśli to nie był prawdziwy Excalibur. Zniszczenie wszystkich siedmiu mieczy to trudne zadanie.

Jego oczy nie straciły koloru nienawiści. Kiba próbował zniszczyć cała siódemkę! Jeden miecz jest silniejszy niż myślisz. Myślę, że zniszczenie ich będzie trudne nawet dla Kiby. Naprawdę, miałem już dość tego świata, w którym istnieje tylu ludzi silniejszych od nas.

[Boost!!]

To już trzeci!

- Rany! Xenovia, jestem cała brudna, przez to, że zniszczyłaś grunt!

Narzekała Irina, czyszcząc swoje ubranie.

- Ale czas wreszcie to rozstrzygnąć!

Wycelowała we mnie miecz i rzuciła się w moją stronę! Ale jest szybka! Natychmiast przebyła dzielącą nas odległość! Nawet jeśli nie była tak szybka jak Kiba, to była znacznie szybsza ode mnie! Co powinienem zrobić? Może należało przerwać moje boost'y i zaatakować? Nawet jeśli nie chce mnie zabić, stracę trochę mojej wytrzymałości, unikając jej ataków! Przynajmniej mam tyle mocy, by zareagować na jej posunięcia! Nie wiem jednak czy wystarczy mi jej na pokonanie Iriny! Nie mogę aktywować mojego Sacred Gear drugi raz! Ponieważ nie da mi na to szans! Powinienem uważać na jej Excalibur i zaatakować ją, mimo iż była człowiekiem! Nawet jeśli ma morderczą broń, ona sama taka nie jest! Może to zły sposób myślenia, ale muszę tak postąpić!

- Niezłe uniki! Robisz to całkiem nieźle! Wygląda na to, że twoja pani dobrze cię wyszkoliła!

- Tak! jeśli chodzi o trenowanie, to moja pani jest bardzo surowa! Dlatego potrafię dać sobie radę nawet z silniejszymi ode nie! Po prostu tak!

[Boost!!]

- Dalej, Boosted Gear!

[Explosion!!]

Zatrzymałem boost i zrobiłem to po to, żebym mógł walczyć z mocą, która dzięki temu wzrosła! Jeśli bym na tym nie poprzestał, moc mogłaby zostać wytrącona z równowagi, a wtedy trzeba by wszystko zaczynać od początku..

UDERZENIE SERCA!

Moc rosła w całym moim ciele. To był mój czwarty boost, ale prawdopodobnie mogłem się za nią z tym zabrać! Jeśli tak, to teraz zedrę z niej ubranie! Tak i nie dbam o to, że jest to plebejska technika! Nie przechodziłem tego piekielnego treningu i bitwy przeciwko Feneksowi za nic! To znaczy, ze zamierzam ją rozebrać! Myślę, że muszę użyć mojego „Dress Break”. Ruszyłem w stronę Iriny, z wystarczającą ilością mocy, by pozbawić ją ubrania.

- Wybacz że cię rozbiorę.

- Ohyda.

Irina uniknęła mojego klepnięcia, jakby się broniła przed molestującym ją zboczeńcem. Chi! Szybka jest! Ale ja się nie poddam! Nie dbam o to, nawet jeśli jestem zboczeńcem! Mam zamiar być silny!

- To jeszcze nie koniec!

Zacząłem dotrzymywać kroku ruchom Iriny. Racja! Nie ma odwrotu! Mogłem jakoś dostrzec, gdzie będzie uciekać, ponieważ moim pragnieniem było użyć na niej mojej techniki!

- Ise-kun porusza się lepiej niż zwykle.

- ……To te moce rozpustnika podwyższyły tak jego umiejętności.

Komentarze Akeno-san i Koneko-chan. Obydwie były zdumione i zszokowane moimi „mocami rozpustnika”. Wybaczcie ze jestem zboczeńcem! Ale nikt nie jest mnie w stanie powstrzymać, kiedy mam rozebrać dziewczynę! W końcu dotarłem do miejsca, gdzie uciekła Irina!

- Co! Dopadłeś mnie!?

Irina wyglądała na zaskoczoną. Fufufu. Nie lekceważ potęgi mocy rozpustnika! Mam cię! Zamierzam cię teraz rozebrać! Będę patrzył na twoje piersi! Skróciłem dystans poruszając moimi palcami i robiąc lubieżną minę. Skoczyłem w jej stronę, jakbym nurkował! Itadakimasu!

Ale… Irina schyliła się, zanim do niej dotarłem. C…co… Nie mogłem się zatrzymać, przeleciałem nad Iriną, przebiłem się przez barierę i poszybowałem w stronę Asi i Koneko-chan…

Dotknąłem ich. Złapałem je obie za ramiona, a wtedy…

ROZEBRANIE...

Asia i Koneko-chan zostały pozbawione mundurków. Tak, nawet bielizny. Obydwie były całkiem nagie. Atak Dress Break zakończył się sukcesem. Ciągle rosnące piersi Asii i wdzięki lolitki Koneko-chan objawiły się tuż przed moimi oczami.

CHLUST!

Doznałem krwotoku z nosa. Dziękuję wam bardzo! Nie, nie to miałem na myśli! To jest…!

- Nie! - Asia zakryła swoje ciało, ponieważ była zawstydzona.

Przepraszam Asia! Ale jak zwykle masz ładne proporcje. Onii-chan będzie czekał, gdyż wygląda na to, że twoje piersi dalej rosną. Z drugiej strony Koneko-chan… Dalej wyglądała na pozbawioną emocji, ale jej ciało zaczęło się trząść i wysunęła do przodu pięść. O cholera…

- Ko…Koneko-chan! Jesteś w błędzie! To pomyłka! Cóż, to działa! Ale dalej uważam, że małe piersi też są ważne! Huh? Co ja mówię? Nie o to chodziło! To przez to że Shidou Irina zrobiła unik! Nie celowałem w ciebie i Asię! A…Ale dziękuje ci bardzo! Dziękuję ci tak na wszelki wypadek……

- …Ty super lubieżniku!

ŁUP!

- Gufuuuu!

Otrzymałem potężny cios w brzuch, a moje ciało poczuło się dziwnie. Uwaaaaa! Ja, ja latam! Kiedy brutalnie wylądowałem na ziemi, potoczyłem się po niej……… Kaszel! Krytyczne obrażenia… Boli tak bardzo, że nie mogę wstać. SZTURCH SZTURCH

Irina szturchała mnie

- Ciągle żyjesz Ise-kun? Myślę, że to była kara boża za ten atak. To cię powinno nauczyć, że technika taka jak ta, powinna zostać zapieczętowana. Dobrze?

- ……Nie……Stworzyłem tą technikę, wkładając w nią cały mój magiczny talent…… Dalej zamierzam używać jej do rozbierania dziewczyn… Miałem naprawdę ciężką rozterkę czy wybrać tą technikę, czy może taką, która umożliwi mi widzenie przez ubrania dziewczyn…

Wstałem powoli i zająłem stanowisko naprzeciw Iriny.

- Mam zamiar walczyć dalej, dopóki nie pozbawię dziewczyny ubrania, żeby na nią patrzeć. - Podniosłem się na duchu i ruszyłem w jej kierunku.

- Chcesz walczyć z takiego powodu! Z tobą naprawdę jest coś nie tak!

- Shidou Irina! Seksualne żądze są źródłem mocy! To sprawiedliwość!!

- Amen! Boże, dodaj mi siły, abym mogła porąbać tego diabła!

Irina mocniej zacisnęła rękojeść swojego miecz i ruszyła w moja stronę. Schyliłem się, abym mógł kopnąć Irinę z dołu, kiedy będzie mnie próbowała ciąć. Zauważyła to jednak i zrobiła mały skok. Kopnąłem ziemię, dzięki czemu mogłem szybko wstać! Oto mój hak!

OBRÓT!

Mój hak ominął podbródek Iriny. Dziewczyna spojrzała na mnie ostro. Zamachnęła się na mnie kataną, ale uniknąłem ciosu, odskakując w tył. Przyjrzała mi się ponownie, z zszokowanym wyrazem twarzy.

- ……Przepraszam. Wygląda na to, że traktowałam cię za lekko. Naprawdę dobrze się ruszasz.

Irina miała poważną twarz. Och, mogę wygrać? Tak myślałem, ale……… Upadłem na ziemię…… Co do…… Poczułem że moc opuszcza moje ciało. Mogę się dalej ruszać, znosząc pewien ból. Ale to jest coś innego. Naprawdę nie miałem siły…… Cholera…co się stało……

Kiedy spojrzałem na mój brzuch, zobaczyłem że wydobywa się z niego dym! Czy to rana zadana przez święty miecz!? Kiedy to się stało!? Czy trafiła mnie podczas tego ataku!? Draśnięto mnie i teraz stanę się……

- To rana zadana świętym mieczem. Zranione nim diabły i upadłe anioły tracą swoją moc i zostają usunięte. Gdyby twoja rana była głębsza, mogłoby być niedobrze.

To tylko draśnięcie! Czy to zabiera aż tyle mocy, że upadłem na kolana!?

[Reset!]

Czas na aktywację Boosted Gear się skończył. Całą moc uleciała z mojego ciała i wróciła do normalnego poziomu. Jak to możliwe!

- Jeśli masz kolejne wzmacniacze, to wtedy powinieneś uniknąć ataku. Powinniśmy mieć uczciwe starcie. Przegrałeś, ponieważ użyłeś swojego Sacred Gear, nie wiedząc o różnicy mocy pomiędzy tobą, a twoim przeciwnikiem. Prosty błąd może stać się krytyczny w poważnej bitwie.

……Cholera by to. To bezużyteczne. Moje ciało nie może się ruszać…… Przegrałem? Czy zrobiłem z siebie idiotę przed Buchou i Asią? Okropność!

- Haaaaaaaaaaaa!!

Kiba wziął się w garść i próbował coś stworzyć we własnej dłoni. To coś miało kształt miecza, ale……

- Destrukcyjna potęga świętego miecza, czy destrukcyjna potęga mojego demonicznego miecza! Zobaczymy która jest silniejsza!

W dłoniach Kiby pojawił się ogromny miecz, który trzymał oburącz, a z jego ostrza emanowała złowieszcza aura. Był wielki. Większy od Kiby. Miał zdecydowanie ponad dwa metry. Kiba zamachnął się nim z siłą! Cięcie dosięgło Xenovi, ale ta tylko westchnęła, jakby była rozczarowana.

- Cóż za hańba, podjąłeś złą decyzję.

GACHIN!

Gwałtowny odgłos metalu! Duży kawałek miecza poszybował gdzieś w powietrze. To broń Kiby została złamana. Excalibur Xenovii łatwo zniszczył demoniczny miecz Kiby.

- Twoją bronią są najróżniejsze miecze które możesz stworzyć oraz twoja prędkość. Potrzebujesz dużej siły, aby posługiwać się tak wielkim mieczem przez co stracisz szybkość, która jest twoim atutem. Szukasz jakiejś destrukcyjnej mocy? Przy twoim stylu walki jest to niepotrzebne. Nie wiesz o tym?

BANG!

Głowica świętego miecza uderzyła Kibę w brzuch. To był prosty ruch, ale mimo to stworzył fale uderzeniową. Nawet pojedynczy atak głowicą miał destrukcyjną moc.

- Gacha!

Kiba upadł na ziemię i zaczął wymiotować.

- Nawet jeśli nie trafiono cie ostrzem, to powinno to wystarczyć, aby cie na moment zatrzymać. - Xenovia popatrzyła chwilę na Kibe i odwróciła się.

- ………Za……zaczekaj! - Kiba wyciągnął swoje ręce w jej stronę, ale wszyscy wiedzieli, ze to już koniec starcia.

Akeno-san usunęła barierę. Czerwona aura znikła, a bitwa była skończona.

- Senpai, sugeruję, abyś podczas naszej następnej walki postępował z większym opanowaniem. Rias Gremory, ufam ci co do wcześniejszej rozmowy. Dodatkowo powinnaś lepiej wytrenować swoje sługi. Ich błyskotliwe talenty bitewne maja swój limit.

Kiba patrzył na Xenowie z nienawiścią. Ona tymczasem spojrzała na mnie.

- Powiem ci jedną rzecz. “Smok Zguby” już się przebudził.

….....Co powiedziałaś?

- W końcu go spotkasz, ale biorąc pod uwagę twój obecny poziom, to nie wygrasz z nim.

Xenovia po powiedzeniu tego zabrała swoje rzeczy i opuściła nas.

- Zaczekaj na mnie Xenovia. Więc tak to wygląda Ise-kun. Powiedz mi, kiedy chcesz zostać osądzony. Amen. - Shidou Irina trzymając swój krzyż mrugnęła do mnie i zaraz potem się ulotniła.

Buchou zamknęła oczy. jestem pewien, że nie czuje się dobrze. Kiba i ja zdecydowanie zostaliśmy pokonani..

- Nic ci nie jest?

Asia położyła swoje dłonie na moim brzuchu i leczyła moją ranę swoim Sacred Gear. Przebrała się w zapasowy mundurek, który miała w starym budynku szkoły. Założyła go, ponieważ poprzedni rozerwałem na strzępy. Zielone, ciepłe światło, wydobywające się z jej dłoni, otoczyło mnie i leczyło moją ranę.

- Pokazałem ci moja niemiłą stronę, Asiu. - Powiedziałem to ze śmiechem, ale Asia potrząsnęła głową.

- Cieszę się, że twoje obrażenia są niewielkie. Byłam naprawdę przerażona, kiedy pomyślałam, że Ise-san mógłby zostać usunięty.

Aaach. Asia znów się o mnie martwiła? Dostarczam jej do tego zbyt dużo okazji.

- Przepraszam, że zdarłem z ciebie ubranie. - Przeprosiłem szczerze. Co by o tym nie myśleć, to była moja wina. Asia uśmiechnęła się jednak do mnie.

- Miałeś po prostu swój plan, prawda Ise-san? Nic się nie stało, jeśli zrobił mi to Ise-san.

……Chlip. Zrobiło mi się ciepło w oczach. Asio, wierzysz we mnie tak bardzo! Ale wiesz, że nie myślałem o niczym innym, niż zdzieranie ubrań. Aaaach. Uśmiech Asi jest taki jasny……

- ……Mógłbyś wygrać, gdybyś jeszcze raz wzmocnił swój Sacred Gear. - Koneko-chan powiedziała to masując moje ramię.

To boli. To boli Koneko-chan. Ona również miała na sobie swój zapasowy mundurek. Ale to pierwszy raz, kiedy powiedziała mi coś takiego! Byłem lekko poruszony!

- ………Niewiedza oznacza, że brakuje ci praktyki oraz prawdziwego doświadczenia bitewnego. - Aaau! Trafiłaś w sedno! Przepraszam za bycie takim lubieżnikiem!

- Powstrzymaj się Yuuto! - Usłyszałem głos Buchou.

Kiedy spojrzałem w tamta stronę, zobaczyłem Kibę, który próbował wyjść i złą Buchou. Co jest? Kiba gdzieś idzie?

- Nie wybaczę ci jeśli mnie zostawisz! Jesteś „Skoczkiem” grupy Gremory. Będę miała kłopoty, jeśli staniesz się „wygnańcem”. Natychmiast przestań!

- ……Uciekłem stamtąd dzięki pomocy moich towarzyszy. Dlatego muszę umieścić ich żal w moich demonicznych mieczach… - Po tych słowach Kiba zniknął.

- Yuuto....... Dlaczego?.......

Nie mogłem patrzeć na zasmucona twarz Buchou. Wzmogło to we mnie determinację.

- Aaaaa. Więc? Z jakiego powodu mnie wezwałeś?

Był następny dzień.

Wezwałem „Piona”, Saji'ego przed stację. Chłopak wyglądał apatycznie. Dzięki Buchou, udało mi się z nim jakoś skontaktować.

- …………On ma rację. Co wasza dwójka planuje?

Osobą która trzymała moją koszulę i nie zamierzała jej puszczać, była Koneko-chan. Spotkałem ja przez przypadek, kiedy byłem w drodze na spotkanie z Saji'm przed stacją. Próbowałem uciekać, ale łatwo mnie złapała. Jak zwykle, pod względem budowy fizycznej jestem w gorszej sytuacji, niż ta śliczna lolita. Cóż, nic nie można na to poradzić. Nie spodobało się jej to, ze próbowałem uciekać, jak tylko ją zobaczyłem. Nie przestawała mnie więc obserwować. Myślę, że żywi do mnie żal, ponieważ zdarłem z niej ubranie. Powód dla którego wezwałem Saji'ego. Jest nim…

- Zamierzam zapytać Shidou Irinę i Xenovię, czy pozwoliłyby mi zniszczyć święty miecz, Excalibur. - Kaszlnąłem raz i powiedziałem.

Nie tylko Saji, ale i Koneko-chan była tak zszokowana, że jej oczy stały się całkiem okrągłe.

Odnośniki tłumacza

Cofnij do Zemsty skoczka

Powróć do strony głównej

Przejdź do Rozdziału III