Editing High School DxD Shin.2 - Żywot 2 (section)

===Część 2===
Kilka dni po przedstawieniu Oppai Smoka, zaczął się pierwszy mecz rundy finałowej Międzynarodowego Turnieju. Większość członków drużyn mojej i Rias, zebrało się w pokoju treningowym w pierwszej piwnicy, który zmieniliśmy na salę kinową, i zasiadło przed wielkim monitorem. Nawet jeśli przegrali, to Sona Sitri-senpai i jej parostwo byli tu obecni, aby przeprowadzić badania. Cała ta gromada ludzi miała oglądać pierwszy mecz Turnieju. Byli tu prawie wszyscy, oprócz Bini-shi i Crom Cruacha.

– Pierwszy mecz finałów Międzynarodowego Turnieju Królewskiej Gry niedługo się zacznie!

– Drużyna Vajra, której przewodzi Śakra-senshu, zmierzy się z Drużyną Asur, której szefuje Mahabali-senshu! Ponieważ obaj są faworytami, nie możecie spuścić z nich oka na chwilę!

Komentatorzy też byli podekscytowani. Moi przyjaciele przyglądali się wszystkiemu uważnie. Pierwszy mecz finałów się zaczął!

Zasady były proste, drużyna której Król zostanie wyeliminowany jako pierwszy, przegrywa. To oznaczało, że nie było już żadnych specjalnych zasad. W skutek tego obie drużyny walczyły ze sobą na przygotowanym polu, ale zwycięży ten, kto pokona wrogiego Króla… Walka nie może być prostsza. Jednakże, skoro skomplikowanych zasad już nie ma, taktyka stała się kluczowa, aby jak najbardziej zmniejszyć siłę bojową przeciwnika. Mózg naszej drużyny, Ravel, powiedziała że solidarność i indywidualne zdolności będą bardzo ważne dla wszystkich drużyn, poza tymi, będącymi w boskiej klasie.

Tak, poza tymi w boskiej klasie!!

Na olbrzymim monitorze oglądałem niesamowitą walkę. Być może było tak dlatego, gdyż obie drużyny składały się z bogów! Wszyscy gracze poruszali się tak szybko, że normalni ludzie nie mogliby nawet za nimi nadążyć. Kiedy jeden z nich zaatakował przeciwnika, powstała tak potężna fala uderzeniowa, że zniszczyła sporą część pola gry! Wprawdzie znajdowały się na nim góry i lasy, ale przez starcie bogów, cały ten krajobraz zmienił się w jałowe pustkowie, gęsto usiane kraterami.

''Buuuuuuuuuuuuum! Buuuuuuuuuuuuuuuuuuum Doooooooooooon!''

Odgłosy eksplozji roznosiły się echem po całym polu bitwy, gdy ktoś wywoływał potężne trzęsienia ziemi. …Ktoś z jednej drużyn unicestwił całą scenerię, gdy uwolnił silną aurę ze swoich boskich rąk!

– Ta potężna aura przyprawia mnie o ciarki – słowa Sony-senpai odzwierciedlały uczucia reszty z nas.

Drużyna Wadżra, której Królem był Śakra, miała w swoim składzie Czterech Niebiańskich Królów. Ci goście często pojawiali się w mangach i grach, jako sojusznicy, lub rywale. Nazywali się Jikokuten, Koumokuten, Tamonten i Zouchouten i wszyscy byli bogami. Skoro byli podwładnymi Śakry, który był Bogiem Wojny, to z pewnością posiadali potężną moc. Podobnie jak on, byli niepokonani w turnieju i zwyciężyli wielu potężnych wrogów. Drużyna Wadżra składała się pierwotnie z Śakry i Czterech Niebiańskich Królów, a pozostałe wakaty ofiarowano bogom z Góry Meru. Można powiedzieć, że pozostali członkowie drużyny byli dobierani bardzo elastycznie. …Cóż, jestem pewien, że póki Śakra i Czterech Niebiańskich Królów są obecni w Turnieju, to będą w nim rządzić. Może nawet zostaną finalistami. Skoro jednak Śakra walczył obecnie z Księciem Asur, przeznaczył wolne miejsce w drużynie dla wartościowych członków. 

– …Ostatnią figurę Drużyny Vajra otrzymał Ardźuna. Był synem Śakry-Indry i był znany jako wielki bohater – powiedziała Ravel

W następnej chwili na ekranie pojawił się syn Śakry. Młody mężczyzna był inny niż jego ojciec, gdyż miał orzeźwiający wygląd. Wyglądał jakby miał około dwudziestu lat i był zabójczo przystojny! W przeciwieństwie do swojego ojca, który zwykle nosił okulary przeciwsłoneczne i hawajską koszulę, Ardźuna-san ruszył do boju ubrany w porządną zbroję. Walczył z przeciwnikami i dobrze sobie radził. Drużyna Mahabaliego składała się z Asur. Wszyscy mieli po sześć rąk i zebrali się wokół dziadka Mahabaliego, Prahlada. Przywódca Asur, bóg Mahabali, walczył obecnie z Śakrą pośrodku pola, wraz z innymi bogami. Mahabali uwolnił swoją boską, odważną i olśniewającą aurę, zmieniając się jednocześnie w swoją sześcioręką postać, a w każdej ręce trzymał broń. Według plotek, wszystkie te oręża miały boską moc. Tym razem Śakra nie nosił swojej hawajskiej koszuli, a buddyjską zbroję, a w dłoni trzymał broń, wadżrę, od której wzięła się nazwa drużyny. W przeciwieństwie do magicznej wadżry, której używali mnisi, ta którą miał Śakra, była boską bronią, legendarną relikwią, która potrafiła kontrolować błyskawice. Wystarczyło że Śakra lekko nią poruszył, a pojawiał się olbrzymi piorun, który okrywał niemal całe pole bitwy. Całe niebo też było pokryte błyskawicami. Niemal wszędzie było słychać trzaski i krzyki rażonych ludzi. Akeno-san san zadrżała na ten widok.

– …Te błyskawice są zupełnie innej klasy niż te, których używamy ja i mój ojciec – powiedziała.

Akeno-san była córką jednego z przywódców upadłych aniołów, Barakiela, którego nazywano Błyskawicą. Wprawdzie oboje byli w stanie używać bardzo potężnych błyskawic, ale nie umywały się one nawet do tych, którymi atakował obecnie Śakra. Nie, powiedziałbym nawet że ich moc jest nieporównywalna. Maou, albo nawet każda istota w boskiej klasie, odniosłaby poważne obrażenia, gdyby tym oberwała.

– …Skoro mowa o bogach, to Vritrę zabiły właśnie te błyskawice…

Jeden z Pięciu Wielkich Smoczych Królów, Smok Więzienny Vritra, którego gospodarzem był Saji, został zabity przez błyskawicę Śakry. Zginął właśnie w ten sposób… Jednak Książę Asur, bóg Mahabali był… na zupełnie innym poziomie. Mimo że był ranny i oberwał błyskawicą Śakry, to nadal wściekle atakował. Wszystkie jego ataki były tak potężne, że nawet fala uderzeniowa stworzona przez jego boski miecz wystarczyła, aby zniszczyć górę!

– Kiedy patrze na te ataki, to odnoszę wrażenie że to bitwa bogów z legend – powiedziała Xenovia, przełykając ślinę.

Miała rację. Teren był dewastowany przez ataki każdego z graczy raz po raz… Filmy i efekty specjalne były niczym, w porównaniu do tego.

– Słyszałam że wzmocnili wytrzymałość pola gry od czasów eliminacji. Więc skoro jednak są je w stanie zniszczyć… Ponownie możemy zobaczyć, jak straszny jest Bóg Wojny i Książę Asur – powiedziała Rias.

…Cholera. Każdy z ich ataków wydawał się być równie silny, co mój popisowy atak Smoczej Deifikacji, Nieskończony Podmuch! Ddraig odezwał się nagle:

[Partnerze, goście na których patrzysz, stoją na szczytach swoich mitologii. Są ucieleśnieniem najsilniejszych istot. Ale my też psu spod ogona nie wypadliśmy. Walczyliśmy z Widarem w jego zbroi Midgardsorma oraz Królem Potworów, Tyfonem i zwyciężyliśmy. Pokonaliśmy też Smoka Zła Apophisa i boginię Nyks, więc miej trochę wiary.]

…Masz rację… Ale bitwa pomiędzy takimi potężnymi bogami była przytłaczająca…

[Nie martw się, kiedy nadejdzie czas, stanę u twojego boku. Czy to nie wystarczy?]

Nie wiem jak na to odpowiedzieć! To było w końcu oświadczenie jednego z najsilniejszych smoków, Czerwonego Cesarskiego Smoka.

[Ale nawet ja mogę mieć kłopoty, jeśli kilku ich zaatakuje mnie jednocześnie.]

…Racja. To będzie zależało od naszej współpracy, a także mojej solidarności z towarzyszami.

[Kukuku.]

Ddraig roześmiał się. Co go tak rozbawiło…?

[Dawny ty drżałby ze strachu i stracił całą nadzieję na ten widok. Ale teraz, nawet jeśli jesteś przerażony, to nadal chcesz go pokonać… To dlatego, ponieważ nadal wierzysz że jest nadzieja, prawda?]

…Zwycięstwo jest odległe. Bardzo odległe. Ale jeśli jestem z tobą…. I z moimi towarzyszami…! Czuję że możemy pokonać każdego wroga!

[Wspaniale. Nie ważne kim jest przeciwnik, pokażemy mu kim jest Walijski Smok, czyli ty i ja, partnerze.]

W miarę jak pogłębiałem więź z moim partnerem, mecz pomiędzy bogami też dobiegł końca. Kiedy Mahabali atakował Śakrę, wyglądało to tak, jakby wkrótce miał osiągnąć swój limit, gdyż zarówno siła jak i częstotliwość jego ataków zmalały. Jednak jego oczy nadał błyszczały, gdy wpakował dużą ilość aury w swój boski miecz i zadał cios Śakrze. Obaj Królowie spotkali się na niebie, pośrodku pola! 

– Indra! – wrzasnął Mahabali.

Rozpoczęła się zawzięta walka pomiędzy wadżrą Śakry i broniami z sześciu rąk Mahabaliego! Za każdym razem gdy zadawano atak, boska aura zakrywała całe niebo. Był moment, kiedy miecz Mahabaliego odciął rękę Śakry! Ooooch! Bóg Mahabali odciął kończynę Śakry! Moi towarzysze byli tym tak podekscytowani, że niektórzy poderwali się z miejsc! Pomimo utraty ręki, Śakra nadal wymachiwał wadżrą w stronę Mahabaliego i raził błyskawicami całe jego ciało! Śakra wydawał się być szczęśliwy z głębi swojego serca.

– HA HA HA! Cóż to za wspaniała walka!

– Oochh! Mahabali-senshu odciął rękę Śakry-senshu! – darł się komentator.

Widzowie pokazani na ekranie też byli podekscytowani. Bóg Mahabali zapewne osiągnął swój limit, gdy odciął rękę Śakry, gdyż zataczał się, po oberwaniu jego błyskawicą. Śakra nie pozwolił, aby taka okazja się zmarnowała i naładowała swoją wadżrę aurą, po czym zaatakował! Światło błyskawicy zakryło całe pole gry. Bóg Mahabali doznał wielu obrażeń na całym ciele, z którego wydobywał się teraz dym. Nagle poleciał z nieba w dół, jakby stracił przytomność. Śakra powoli wylądował. Kamera pokazała, że całe podłoże zostało zniszczone przez ich walkę, a Mahabali leżał na ziemi twarzą do dołu. Śakra stanął nad pokonanym wrogiem.

– To chyba szach i mat, hę. A przynajmniej tak mówią zasady Turnieju – powiedział.

Następnie podniósł swoją odciętą rękę i przyprawił ją sobie z powrotem. Mahabali uśmiechnął się kwaśno.

– Nadal jestem za słaby, żeby cię pokonać…

Ciało księcia asur zaczęło pochłaniać odsyłające światło.

– Nie wiemy jaki będzie wynik naszej następnej walki, więc kto wie – powiedział Śakra.

Mahabali uśmiechnął się z zadowoleniem, gdy usłyszał słowa zabójcy swojego ojca.

– …Hmph, to nawet miłe, gdy mówi ci coś takiego twój wróg.

Nagle Mahabali całkowicie zniknął.

– Król Drużyny Asur został wyeliminowany z walki – powiedział pierwszy komentator.

– Król Drużyny Asur został wyeliminowany z walkiiiiiiiiiiiiii! Zwycięża Drużyna Wadżra! Pierwszy mecz rundy finałowej wygrywa Wadżraaaaaaaaaaaa! – dodał drugi.

–Taaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaak!

Kiedy komentatorzy ogłosili zwycięzcę, widzowie podekscytowali się. Śakra wygrał, hę. Mimo tego… nie wyszedł z walki bez szwanku. Jego ciało było pokryte ranami, co było wyraźnie widać na ekranie. Z jego podwładnymi też nie było lepiej. Ten mecz nie był więc z góry wygrany przez jedną ze stron.

– Nawet jeśli Drużyna Śakry nigdy nie przegrała, to i tak to zwycięstwo nie przyszło im łatwo, hmm – powiedziała Ravel.

– Mogłam zobaczyć siłę Księcia Asur – dodała podekscytowana Irina.

Tak, ja też to czułem. Nawet jeśli ten mecz był im przeznaczony, to zarówno Śakra jak i Mahabali walczyli z całą mocą. Gdy pierwszy mecz dobiegł końca, nasze spotkanie też się skończyło. 

– Ise-sama, przygotujmy nasz obóz treningowy – powiedziała do mnie Ravel, gdy wstaliśmy wszyscy z miejsc.

– Ach, racja.

I tak oto pierwszy mecz fazy finałowej Międzynarodowego Turnieju Królewskiej Gry, Pucharu Azazela, zakończył się zwycięstwem Drużyny Wadżra, dowodzonej przez Śakrę. Teraz nadszedł czas, abyśmy rozpoczęli nasz treningowy obóz, przed zbliżającym się meczem!
<noinclude>
{| border="1" cellpadding="5" cellspacing="0" style="margin: 1em 1em 1em 0; background: #f9f9f9; border: 1px #aaaaaa solid; padding: 0.2em; border-collapse: collapse;"
|-
| Cofnij do [[High_School_DxD_Shin.2_-_Życie_1._Debiut_nowego_diabła_(Ingvild)|Rozdziału pierwszego]]
| Powróć do [[High_School_DxD_(Polski)|strony głównej]]
| Przejdź do [[High_School_DxD_Shin.2_-_Fan|Podrozdziału Fan]]
|-
|}